|
| |
| |
| |
[Lucas drie krachtigh, leert ons Ioannis vry]
Nae de Wijse: d'Euangelisten. Ofte: De Scheepjes zijn ghereedt, &c.
Lucas drie krachtigh, leert ons Ioannis vry,
Doet boet aendachtigh, want Godts Rijck is nae-by,
De Bijl is aen den Boom ghereed, die geen goe vruchten dragen meed
Wert af-gehouwen hier, en geworpen in 't vyer.
't Volck die quamen, en seyden, gheeft ons raet,
Hy sprack met namen, wie twee Rocken, verstaet,
Heeft, die gheve den ghenen een, die niet en heeft met herten reen,
Wie spijs heeft in dees tijdt, die doe oock soo met vlijt.
Wacht u met reden, voor overvloedt, leeft maer
Sober in vreden, Godtsaligh en danckbaer,
Want de natuer is haest vernoeght, wanneer een mensch hem daer nae voeght,
Daerom geeft metter spoedt, vrolijck met herten goedt.
Paulus seydt mede, het is een groot gewin,
Dat men te vreden, is in sijn hert en sin,
Wy hebben niet gebracht, 't is waer, men neemt niet mee, 't is openbaer,
| |
| |
Niemandt van 't goedt en leeft, dat hy te veel hier heeft.
Doen quamen spoedigh, de Tollenaers met recht,
Vraeghden ootmoedigh, wat sullen wy doen seght?
Hy antwoorde met goet accoort, tot haer en onser leere hoort,
Eyscht niet meer in der daedt, als daer gheschreven staet.
Dit wil ons leeren, dat men niet eysschen sal,
Of yet begeeren, dat ons niet komt voor al,
Want begheeren en gierigheydt, dat baert twist en on-eenigheydt,
't Is oock een wortel quaet, daer veelen door vergaet.
Och! dat wy dochten, hoe quaet begeeren is,
En dat wy sochten, gerechtigheyt gewis,
En begheerden neerstigh met vlijt, Godts Rijck van herten in dees tijdt,
Soeckt en begheert dit maer, dat's 't noodigh Een voorwaer,
Doen quamen mede, de Krijgs-knechten seer koen,
Vraeghden met reden, wat sullen wy dan doen,
Hy antwoorde met reden vry, zijt te vreden met u soudy,
Doet niemandt, hier op past, gewelt noch overlast.
Vrienden gepresen, wy dienen al een Heer,
Een Godt in desen, die eyscht oock na sijn leer,
Dat men hem ghehoorsamen moet, hy roept ons al in vreden goet,
| |
| |
Hy leert sijn dienaers meest, strijden al nae den geest.
Ons wapens krachtig, moeten geestelijck zijn
Voor Godt aendachtigh, waken en bidden fijn,
Een knecht Gods moet in vreden rijck, niet kijfachtigh maer vriendelijck
Zijn tegen alle man, die 't quaet verdragen kan.
Als trouwe knechten, wilt met hert en ghemoedt
Vromelijck vechten, tegen u vleesch en bloedt,
Met Gods Woort, Harnas, schilt en Sweert, als Paulus den Ephesen leert,
Wie volstandigh blijft staen, die sal Gods Rijck ontfaen.
Petrus met namen, die seyt, wy moeten God
Meer ghehoorsamen, dan hier 's menschen ghebodt,
Menschen t'ontsien dat brenght ten val, maer wie den Heere vreest, die sal
Hy wel beschermen fijn, en oock genadigh zijn.
Christus gepresen, tot onser leere, spreeckt,
Wie een van dese minste geboden breeckt,
En de menschen soo leert met kracht, is de minste by Godt geacht,
Maer die doet nae Godts leer, sal groot zijn by den Heer.
Oorlof hier mede, Prince dit's t'onser leer,
Waeckt met gebeden, van herten tot den Heer,
Doet boet, want Godts Rijck is nae-by, zijt te vreden met u soudy,
Eyscht niet meer in der daedt, alsser geschreven staet.
I.H. Pos.
|
|
Auteursrechtvrij