|
| |
| |
| |
[Christus spreeckt t'onser leer]
Nae de Wijse: Ick heb ghesien den tijdt.
Christus spreeckt t'onser leer,
Lucas thien, soo wy lesen,
Een is noodigh, 't is weer,
Dat's Godt van herten vreesen,
Dat eyscht Godts woordt, och! jae,
Dan sal men saligh wesen,
Dit's 't rechte noodigh Een,
Godts Woort recht gehoorsamen,
Leeft stichtigh met betamen,
Dan sult ghy saligh zijn.
Dat alle menschen saligh,
Tot kennis van sijn Leer,
En waerheydt principaligh
Komen, ende niet dwaligh,
Maer hoort met neerstigheydt,
Godts Woordt eyscht liberaligh,
Godt eyscht van Adam reen,
| |
| |
Dat hy soud eeuwigh leven,
Godt heeft sijn val en sneven
Door Christum toe-geseydt.
Siet Godts liefde seer klaer,
Hy sandt sijn Soon verkoren,
Die sal niet gaen verloren,
Dus wilt nae Godts Woordt hooren,
Hy eyscht van herten reen
Gehoorsaemheydt als vooren,
Als ick Godts Woordt aenschouw,
Waer ick my keer of wende,
Christus sijn Iongers sende,
En leert gehoorsaemheydt,
Petrus dit recht bekende,
Als hy tot den raedt seydt:
Wy moeten Godt, 't is weer,
Dan menschen en haer leer,
Menschen t'ontsien in desen,
Dat's een beveynsden schijn,
Maer die den Heere vreesen
Geen meerder quaedt van al
't Brenght veel menschen ten val,
't Strijdt tegen wet en reden,
| |
| |
Haer Godt en Schepper mede
Dat sijn Schepper aendachtigh,
In sijn beroep waerachtigh?
Maer den mensch, 't is seer klachtigh,
Voor Godt hem niet en schaemt,
Dat hy sijn Schepper machtigh,
Wat batet doch den mensch,
Of hy schoon won met daden
Al 's werelts goedt nae wensch,
En sijn ziele leedt schade,
O! mensch slaet dit wel gade:
Soeckt eerst met neerstigheyt
Godts Rijck en sijn genade,
Dingh den mensch meer van noode,
Dan sijn saligheydt reen,
Dat's noodiger als Broode,
Daerom houdt Godts geboden
Van herten reyn met vlijt,
Zijt ootmoedigh voor Gode,
Prince, mijn Godt, 't is waer,
Ghy zijt een Heer Almachtigh,
Gehoorsaemheydt waerachtigh,
Dus bid ick Heer, aendachtigh,
Om 't noodigh Een in 't slot,
| |
| |
Geeft my door Christum krachtigh,
I.H. Pos.
|
|
Auteursrechtvrij