|
| |
| |
| |
[Soberheydt is een eel dinck reen]
Nae de Wijse: Ick roep tot u uyt dieper noodt.
Soberheydt is een eel dinck reen,
Want de Natuur hier neven,
Is met een kleyntjen wel te vreen,
't Gheeft oock een stichtigh leven,
In 't ghebruyck is alles seer goet,
Maer door misbruyck en overvloet,
Siet men veel menschen sneven.
Waer 't dat een mensch hem wel bedocht,
Met hoe weynigh hier neven,
Dat men hem wel behelpen mocht,
En schickt daer nae sijn leven,
Te gaen op den enghen wegh smal,
En dat men voor den Heere sal
Van als rekeningh gheven.
Ghy gheeft ons alles, Heere, goet,
Wt liefden seer ghenadigh,
Maer dat men 't oock ghebruycken moet,
Recht nae u woordt ghestadigh,
Sober, rechtveerdigh, en danckbaert,
Stichtelijck en Godtsaligh, maer
In der liefden weldadigh.
Daerom bid ick, o! lieve Heer,
Van herten reyn met meenen,
Dat ick mach gaen recht nae u leer,
Met boeyen aen mijn beenen,
En een slot voor mijn mond, 't is waer,
Een decksel voor mijn ooghen, maer
Tot prijse Godts alleene.
| |
| |
Ghy hebt my, Heer, door ugoetheydt,
Mijn voeten wel ghegheven,
Mijn mondt en ooghen met bescheydt,
Om nae u woordt te leven,
Maer ick mach die ghebruycken niet,
Nae mijn wil in ydelheydt siet,
Noch in wellust hier neven.
O! Heer, laet doch mijn voeten niet
Bewaert mijn mondt en ooghen siet,
Tot stichtingh van mijn naesten reen,
Tot saligheyt dat's 't noodigh Een,
Dat ick niet onbedocht en ga,
Oock niet en spreeck lichtveerdigh,
Maer sie op mijn beroep, och! ja,
En op u woordt volheerdigh,
Door een oprecht gheloove wis,
Dat door de liefde dadigh is,
Tot prijse Godts lofweerdigh.
Laet Gods woort u leer-meester zijn,
In 't gaen, spreken, en kijcken,
Schickt u hier nae van herten fijn,
En wilt daer niet van wijcken,
Ter rechter noch ter slincker handt,
Staet vast in 't gheloof met verstandt,
Laet u goe wercken blijcken.
Wandelt nae u beroep in 't licht,
Vreest Godt, houdt sijn gheboden,
Let op u woorden en ghesicht,
Zijt ootmoedigh voor Godt,
Leeft sober en rechtveerdigh hier,
| |
| |
Reyn van herten en goedertier
Voor Godt, dat is van nooden.
O! hoe goet ist, en prijselijck,
Dat een mensch gaet voorsichtigh,
En spreeckt de waerheydt wijsselijck,
Siet op hem selven stichtigh,
Slecht en recht in liefden gewis,
Vreest Godt, en hier de minste is,
Van herten reyn oprichtigh.
Ick sie 's werelts beveynsden schijn,
Onveyligh vol practijcken,
Sinnisterlijck die ick door mijn
Swackheydt niet wel kan wijcken,
Daerom bid ick, o! Heer, voortaen,
Dat ick nae mijn beroep mach gaen,
Oprecht sonder om-kijcken.
Ick sie voor my geen beter raedt
Dan gaen voor Godt met vreesen,
Spreken de waerheydt metter daedt,
Sien op my self in desen,
Blijven in huys en swijgen stil,
En vreesen Godt recht nae sijn wil,
Van herten reyn gepresen.
Prince, mijn Godt en Schepper fijn,
V sal men billicks danckbaer zijn,
Van herten reyn ootmoedigh,
Voor u goedtheydt gestadelijck,
Dat ghy ons geeft genadelijck,
Door Christum overvloedigh.
I.H. Pos.
|
|
Auteursrechtvrij