|
| |
| |
| |
[Godt spreeckt door Moses t'onser leer]
Nae de Wijse: Geeft my te drincken nae mijnen dorst.
Godt spreeckt door Moses t'onser leer,
Exodus twalef, soo wy lesen,
Hoort Israel, dit eyscht de Heer,
Neemt een onbevleckt Lam gepresen,
Dat sult ghy slaen, maer hoort na desen,
Sijn bloedt strijckt aen u posten al
Van u deur, 't sal teecken wesen,
Als ick Egypten straffen sal.
Dit Lam sult ghy aen den vyer braen,
Geen onbesneen, noch knecht vermeten,
Noch geen zuur-deegh, maer wilt verstaen
Met bitter saus sult ghy het eten,
Gegort om u lenden, te weten,
Geschoeyt met een stock in u handt,
Dit Paes-feest sult ghy niet vergeten
Als ghy komt in 't beloofde Landt.
Vrienden wy hebben oock, 't is waer,
Een Paes-lam, dat's Christus gepresen,
Voor ons geoffert openbaer,
Daerom laet ons Paesschen in desen
Houden, maer niet in 't oude wesen,
Met boos zuur-deegh of listigheydt,
Maer in een soet nieuw deegh verresen,
Suyver en waer als Paulus seydt.
Als met den wijsen spreeck ick, siet,
Oordeelt 't geen dat ick segh aendachtigh,
Den Kelck gebenedijt, is 't niet
De gemeenschap Christi bloedt krachtigh?
| |
| |
En 't broot dat wy breken waerachtigh,
Is 't niet de gemeenschap bequaem,
Van Christus Lichaem, hier deelachtigh?
Want wy zijn al een broot te saem.
Ick hebt van den Heere ontfaen
't Geen dat ick u hebbe gegeven,
's Nachts als Christus worde verraen
Nam hy dat broot, en danckt hier neven,
Hy brack 't, en seyd, neemt, eet, dit's even
Mijn Lichaem dat voor u gewis
Gebroken wordt, maer sonder sneven,
Doet dit tot mijn gedachtenis.
Na 't Avondtmael den Kelck soet,
Sprack hy, desen Kelck, te weten,
Is 't nieuwe Testament mijn bloedt;
Wanneer ghy van dit broot sult eten,
En den kelck drinckt met discreten,
Dan sult ghy 's Heeren doodt voor al
Verkondigen, en niet vergeten,
Tot dat hy weder komen sal.
Wie onweerdigh eet van dit broot,
Of drinckt van den kelck, is schuldigh
Aen 's Heeren Lichaem, bloedt, en doodt,
Daerom proef een mensch hem eenvuldigh,
Eet en drinckt reyn van herten mildigh,
Want wie onweerdigh eet, of drinckt,
Hem naeckt Godts oordeel onverduldigh,
Dat hy 's Heeren doodt niet gedinckt.
Och! vrienden laet ons met aendacht
Van herten op dees leere kijcken,
Dit Lam dat is voor ons geslacht,
Sijn bloet moeten wy van gelijcken,
Aen de post van ons herten strijcken,
| |
| |
Besneden van hert en ghemoedt,
En alle valsche leere wijcken,
Vast in 't gheloof oprecht en goet.
Een gordel van gherechtigheydt,
Om ons ghemoedt vast en niet dwaligh,
Oprecht in liefd en eenigheydt,
Tot Godt en naesten principaligh,
Reyn van herten en liberaligh,
Dit's den bandt der volkomenheydt,
Sober, rechtveerdigh en Godtsaligh,
Leven voor Godt in der waerheydt.
Wy moeten gheschoeyt zijn, verstaet,
Tot den Euangely des vreden,
Haeckt nae den vreed, als Paulus raet,
En nae de heylighmakingh mede,
Saligh zijn die nae Christus reden,
Die vreed maken van herten reyn,
En daer nae staen met neerstigheden,
Met alle menschen in 't ghemeyn.
Wy moeten een stock in ons handt
Hebben, dat is Godts woordt gepresen,
Tot een leydts-man en onderstandt,
Ons toe-verlaet en stut in desen,
Godts Woordt moet men van herten vreesen,
Daerom bid ick, o! Heer, alleen,
Laet u woordt mijn leer-meester wesen,
Mijn fondament en anders gheen
Prince, mijn Godt hier in ben ick
Te swack, eylaes! en vol armoedt,
Maer ick keer my aendachtelick,
Tot u Fonteyn vol aller goeden,
Dus wil ick my van herten spoeden,
Tot u alleen, o! Schepper mijn,
| |
| |
Wilt my voor alle quaet behoeden,
En door Christum ghenadigh zijn.
I.H. Pos.
|
|
Auteursrechtvrij