Het talmen van de tijd

[p. 50]

Nabij de eindfase

Op weg om deel te worden van de schepping
Kristofer Schipper duidt mij Zhuang Zi.
Het boek valt dicht, m'n ogen zijn wijd open,
mijn kra^* verhuist

ik laat haar uit.

* Surinaams voor zoiets als ziel, het eigen ik.

[p. 51]

II

 

Wakker worden, vreemd, ervaren

 

dat mijn lifeboat weggevaren

 

naar...? (vraagteken,)

 

...

 

land nog niet in zicht gekregen.

[p. 52]

III

 

Nu sloten dood en leven een verbond.

 

Temidden van onzekerheden werd er voor mij

 

een zone geschapen. Dood deed niet moeilijk

 

geeuwde en zei: hij zij in Madurodam kalief.

[p. 53]

IV

 

Gestegen op het scorebord

 

van x naar y, daar bleef

 

de wijzer weif'lend steken

 

Z, bijna binnen handbereik.

[p. 54]

V

 

Weet ik wel zeker dat ik leef

 

en denk en doe of is het schijn

 

dat ik nog altijd het kwatrijn

 

als ademtest verbaasd beleef?

[p. 55]

VI

 

Of moet men tarten wat men heeft gehad,

 

een tropenland, herinneringen

 

keren terug, de vluchtelingen,

 

wie maakt zijn huiswerk ooit af?

[p. 56]

VII

 

Van alles rijp en groen verslonden

 

ik hoor het krassen van Poe's raaf,

 

wie zingen kan, de laatste ronde,

 

die zinge mee het Nevermore.

[p. 57]

VIII

 

Wat heb je nou weer uitgespookt, o dood,

 

mijn nummer - waarom - uitgeloot, o dood,

 

ben ik soms Job door God gesard, o dood,

 

is dit beloning, is het straf, o dood.