Zanglievende uitspanningen

[p. 130]

De ouderlooze wees.

Stem: ô Hemelliefde, enz.

Schutte, Gez. D. II. blz. 152.

Mijn Vader, Moeder beide in 't graf!

Waar is een smart die aan mijn smart kan evenaaren?
Hoe wagt op mij een heir van duizende gevaaren!

Ik derf die moederzorg - dien vaderlijken staf,

Die mij bewaakte en zagt regeerde,

Ik derf dat oudrenhart, dat mijne rampen weerde.

Betreed ik dien ontblooten grond,

Op welken ik voor heen voor hunne reekning leefde,
En waar dit kinderhart aan hunne boezems kleefde,

Nu zoek ik vruchteloos naar die ik eertijds vond.

ô Sombre vloer! vang mijne klagten!

Slurp deeze traanen op in moedelooze nachten.

[p. 131]

 

Vaar wel, ô Ouderlijke vloer!

 

Waar ik naast de Ouders - zij aan mijne zijde zaten,

 

Ik moet met tegenzin mijn bakermat verlaaten!

 

Vaar wel! en zie, hoe ik bij dit vertrek ontroer!

 

Dit hart verzinkt in honderd zorgen!

 

Vaar wel! waar word mijn ziel in haaren angst geborgen?

 

 

 

Kwelt mij die moedelooze vraag?

 

Het bijbelsch antwoord kan die zwaarigheid verdrijven;

 

Geen Wees zal van zijn' God ooit ongeholpen blijven:

 

't Is onbedagt, wen ik te Godvergetend klaag:

 

Ik hoop op 't Goddelijk ontfermen

 

Is Almagt niet in staat om Weezen te beschermen?

 

 

 

Uw Liefde, Liefderijke God!

 

Zal mij, in mijnen weg, met haaren vleugel dekken;

 

Uw trouw zal haare hand nooit aan mijn hulp ontrekken;

 

Ik onderwerp mij door genade aan 't heilig lot,

 

Waar door me uw vrijmagt wil beproeven,

 

Verkwikt mij uwe vreugd; wat zal mij dan bedroeven?

[p. 132]

 

Mijn lieve Vader! Moederlief!

 

'k Mag u, hoe zeer ik ween, den Hemel niet misgunnen;

 

Geen aarde zoude u ooit die rust bezorgen kunnen;

 

Uw lessen zijn mij nog een dagelijksche brief,

 

Dien ik met dankbaarheid zal leezen.

 

Vaart wel! uw kind zal ook eens eeuwig bij u weezen.