Zanglievende uitspanningen

(1788)–Olivier Porjeere– rechtenstatus



[pagina 126]
De vaderlooze wees. Stem: ô Heldre lucht, enz. Schutte, Gez. D. I. blz. 78. Wat onweêr slaat dit hart? 'er word gemompeld! Ligt dan de zuil van 't huis geveld? Is Vader dood! ô slag! die 't ingewand ontstelt! En kroost en Moeder overrompelt! Ach! Ja! hij blies den adem uit! Gij zijt het, bleeke dood, door beê noch magt gestuit, Die mij in eene traanzee dompelt!... Wat onweêr slaat dit hart? 'er word gemompelt! Ligt dan de Zuil van 't huis geveld? Ach! Ja! die Zuil is neêrgesmeeten! Mijn Vader! Ach! wat gaat mij aan!.. Uw weesje kermt zijn snerpende onmagtkreeten!... 'k Zugt bij uw kist in diepsten rouw gezeten. Ik kan, bij 't pijnlijk boezemslaan, Die wond, zoo lang ik leef, onmoogelijk vergeeten.
[pagina 127]
Ach! uitvaart! die mijn kinderhart doet ijzen! Hij, die mij teêrdst heeft opgevoed, Aan 's Hoogsten dienst gewijd in Goëls godlijk bloed, Mij 't heilpad minzaamst aan bleef prijzen, Veel zorg voor ziel en lichaam droeg, En 't oog voor mijn behoud zelfs stervende opwaart sloeg, Hij zwijgt in mij den weg te wijzen... Ach Uitvaart! die mijn kinderhart doet ijzen! Hij, die mij teêrdst heeft opgevoed, Word naar de Grafspelonk gedraagen!... Helaas! ik heb geen' Vader meer!... 'k Voel door dit hart den killen grafschrik jaagen!... Zijn sterfles zal ik eeuwig bij mij draagen. Vond ik in God mijn' Vader weêr! Ontfermer help! een Wees mag U zijn nooden klaagen.