Zanglievende uitspanningen

[p. 1]

Zanglievende uitspanningen.

De huisklok.

Stem: Wijkt Schepselen, enz.

Schutte, Gez. D. II. blz. 40.

Gij spreekt, door 't heen- en weder slaan,

ô Huisklok! mij geduurig aan,

Wijl mijne stondjes grafwaart gaan;

Wie weet hoe kort mijn tijd zal duuren!

Uw wékker drijft mijn slaapzucht uit,

En roept, met rinkelend geluid,

Dat op mijn koestrend leger stuit:

Tel, sterveling, uw vliegende uuren.

[p. 2]

 

Gij loopt niet zonder zwaar gewigt;

 

Hier geeft gij mij ook onderricht;

 

Ik leer mijn' wezenlijken pligt,

 

Niet zelden door de zwaare pakken:

 

Nu loopt gij traag, dan loopt gij vóór,

 

Zoo wijk ik steeds van 't midden spoor,

 

En breng al vast mijn dagen door:

 

De zonde baart mij ongemakken.

 

 

 

Gij schiet in uwen loop te kort,

 

Zoo 't lood niet opgewonden word;

 

Mijn ziel, die ras ter aarde stort,

 

Word door het lichaam neêrgetrokken;

 

Hoe noodig is mij Jesus kragt

 

Om, onder een verdraaid geslacht,

 

En al te zwaare zonden vracht,

 

Mij nimmer weg te laaten lokken.

[p. 3]

 

Wanneer uw telkens wentlend rad

 

Gebrek aan smoutige olie had,

 

Daar 't daaglijksch kleine vuilnis vat,

 

Dan zoudt ge in uwen gang niet slaagen;

 

Zoo moet ook de olie van Gods geest,

 

Het hart van ieder, die hem vreest,

 

En onder die mij allermeest

 

Doen wandlen, zal ik God behaagen.

 

 

 

De weg van Gods voorzienigheid,

 

Waar op hij zijne kindren leid,

 

Zoo blinkende van majesteit,

 

Word mij geleert door uwe raadren;

 

Het een draait op het ander aan,

 

Maar doet den hamer telkens slaan;

 

Zoo doen des Hemels wijze paên,

 

Hoe die ooit wentlen - nut vergaadren.