Mengeldichten (3 delen)(1716-1722)–H.K. Poot– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 44] [p. 44] Op het kunstigh Snarenspel van Mejoffer Regnera vander Heide. IN wat zaliger priëelen Wandelt myn verheugde geest! 'k Hoor de schelle maegdekeelen Der geruste zielen quelen, In Godts blyde bruiloftsfeest. 't Hemelsch Sion, zoet van galmen, Zingt hier op een hooge wys, Overlaên van zegepalmen, Nieugedichte vreugdepsalmen, 's Allerhoogsten naem ten prys. Neen: de kunst verrukt myn zinnen; 't Is Regneraes snaergeluit, Die als 't puik der Zangheldinnen D'eerste kransen weet te winnen, Daer de kunst het hart vrybuit. [pagina 45] [p. 45] Haere liefelyke toonen Buigen diamant en stael. In haer klavecimbel woonen Wondren, van geen' nyt te hoonen: Hier verstomt de logentael. Laet ons zwier en maet beseffen; Dees verdienen Vorstengunst. 'k Hoor de klanken zich verheffen, Oorlogh voeren, vrede treffen. Dat hiet spelen naer de kunst. By dees kunst, dit zielenvangen, Leeft de Weelde, rein van zin, En de Blydschap, fris van wangen. In het ryk der snaergezangen Blyft Regnera Koningin. Mannen, duikt: het is verloren. Onze roem verdwynt te snel. Maegden treên in heldespooren. Hoe verlangen ieders ooren Naer dit Jofferlyke spel! Zie, ai zie de Maes eens luistren, Kort gestuit in heure vaert, En geboeit met vaste kluistren, Die haer glori niet verduistren; Zulk een kunst is achting waert. [pagina 46] [p. 46] Toen een snaer brak onder 't spelen Daelden uit het lindelof Nachtegaelen, schel van keelen, Om met zang die breuk te heelen, Dan hun orgel klonk te dof. Nachtegaelen, roem der wouden, Leert van dezen cimbelklank. Die de fabels der aelouden Voor verbloemde waerheit houden Hooren hier Sireenezangk. Maer men hoeft geen wasch te vinden, Daer men 't gretigh oor mê stopt, Of zich aen den mast te binden, Neen: wel verre van verslinden Wort hier 't hart met vreugt gepropt. Die Regnera tegens reden Lof en eer ontzeit, misdoet. Jeugt en vreugt en aerdigheden Sieren haere schoone leden, Geest en kunst haer êel gemoet. Vorige Volgende