Mengeldichten (3 delen)(1716-1722)–H.K. Poot– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 32] [p. 32] Aen den weledelen Heer Gerard van Alfen, toen hy na zyne redenkaveling over de borgtogt, in de hooge schoole van Leiden, tot dokter der beide rechten, wiert ingewydt. ZOo 't recht verviel dat staeten stiert Wat zou de werelt worden? Een woesteny vol ongediert, Een Baiert zonder orden. De deugt zou stranden met haar kiel. 't Viel alles, zoo het recht verviel. Het onrecht scheurt, ontzint en straf, Geheele koningkryken Van hunn' aelouden wortel af Daer recht en reden wyken. Al wat een' vasten stant behoudt Staet op rechtvaerdigheit gebout. Dit zagh van Alfen door 't verstant, En wenschte dies, ten lesten, Op een' pilaer van diamant Het heiligh recht te vesten, En d'onderdrukte onnozelheit Een schilt te strekken, daer hy pleit. [pagina 33] [p. 33] Toen overschreet zyn vlyt haer' pael. Toen kreeg zyn yver wieken, En schepte nektar uit de tael Van Latium en Grieken. Zoo vliegt een by om honigh uit Op Hybla, ryk van geur en kruit. Hoe sleep de Jongling zynen zin! Hoe blaekte hy in 't harte Van ongeveinsde lettermin Die moeite en kommer tartte! Zyn wysheit wies, daer d'oli sleet. Zoek hier de lamp van Epikteet. Dus is van Alfen voortgegaen Om in de diepe hoeken Der rechtzee van Justiniaen Een' parelschat te zoeken; Dien vondt hy ras, en keerde bly, Met eer en luister aen zyn zy. Ai hoor hem nu, geleert en wis, Van 't hoog gestoelte melden, Wat Borgen raekt, wat Borgtogt is; En denk wat lettervelden Hy al doorwandelt hebben moet Die 't oor met zulke lessen voedt. [pagina 34] [p. 34] De School vereert zyn vlyt met palm En groene lauwerkroonen. 's Volx stem verdooft myn' glorigalm En laege citertoonen. 't Bataefsch Athene juicht van vreugt, Eu d'oude Ryn herneemt zyn jeugt. Geluk, begaefde Jongeling! Uw lof moete eeuwigh bloeien. Help d'onschult, door verdediging, Bevryden en ontboeien. De vierschaer zal, met angst belaên, Voor u blymoedigh open gaen. Toon, daer uw vlyt den twist verplet, Of toomt met bant en kluister, Waer Drakoos of Likurgus wet Te streng zy of te duister; En hoe het Byl- en Bondelrecht 's Lants ongelyken juist beslecht. Als ge u dan eindlyk in uw' plicht Volstandigh hebt gequeeten Zult gy in 't eeuwigblinkend licht Uw moeite en zorg vergeten, Wanneer gy uw belooning vint By Godt, die 't billyk recht bemint. MDCCXX. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij