|
| |
| |
| |
Paesgift, of Kristus Opstanding,
Aen den heere Jan Oudaen.
NU wenschen wy Godts Helt, die, na den slagh,
Waerin de hel bezweek, te slaepen lagh,
In 't krieken van den allerschoonsten dagh,
Daer hy, vereert met magt en majesteit,
Den brossen aert der zwakke sterflykheit
Van zyn gewondde en zuivre leden leit,
Door glans aen 't blaeken.
Maer gy, OUDAEN, dien ik met mynen toon
Op heden naer den ydlen grafkuil troon
Daer 't heiligh lyk van Godts geliefden zoon
Laet u myn zang behaegen om de stof,
En noop myn vlyt, gekeert tot 's Heilants lof,
Zoo moet zyn gunst, van 't klaer bestarnde hof,
| |
| |
De nieuwe week schoof naeulyx, snel en vlug,
Godts rustdagh met haer vroege komst te rug,
Nadat de Vorst van 't hemelsch heir in 't stug
Zyn dootrust nam, beklaegt met droef misbaer,
Gescheurde kleên, van stof bekroozen hair,
En jammren der bedrukte weezenschaer
Of Magdalene en andre vrouwen gaen,
Met balsem en grafkruidery belaên,
Om zich den eisch des jongsten plichts t' ontslaen,
Naer d' oude wys; maer welk een zielverdriet!
Zy vinden 't graf, doch den begraven niet;
Hoewel Godts bô haer nieuwen zegen biedt
Zy scheiden rasch, en spoeien zich terstont
Naer 't Elftal, zwaer van druk in 't hart gewont,
En spreken uit der Englen wissen mont
Toen Cefas dees wel vreemde maer ontfing
Liep hy naer 't graf met Jezus lieveling
Om 't waglend hart door oogverzekering
| |
| |
Hoe traeg is ook 't geloof! o Simon, kent
G' uw' meester slechts ten halven? waerom went
Gy 't oog dus laeg? na sterven en elend'
Gy zult, als u de wondre Pinxterfeest
Een nieuwe tong verschaft en hooger geest,
Daer 't oor uit al de taelen manna leest,
Zou hy die van de hel den sleutel draegt,
En 't zwaer gebou der werelt onderschraegt,
Verrotten daer de worm het vleesch doorknaegt
Geenszins. schep moedt. schep eenmael moedt. hier is
Het tegenbeelt der grafgelykenis
Van Jonas en den duikelenden visch,
O heemlen, ziet eens neêr. Mariaes zoon,
De rechter zelf van levenden en doôn
Staet op, en zal den hoogen starretroon
Hy die het lyk van Lazarus verwekt,
Lei 't leven af, gemartelt en gerekt,
Het welk hy nu zeeghaftigh aen zich trekt
| |
| |
Toen d'Englen zyn geboort' met zang en maet
Vereerden, en de wyze Dageraet
Drie kroonen voor hem neêrboog, onverzaet
Van 't kint t' aenschouwen,
Hoe wies de lust in ieder godtgenoot!
Maer wie zou, nu de Dooder van de doot,
Nu 't Leven weêr in 't leven treet, zoo groot
Daer stygt een berg ten top in Galileen,
Van Jezus korts herboren voet betreên,
Hier heene zet de leerlingschap haer schreên.
Triomf. hy kampte en strykt den glorihoedt.
Triomf. de Slang legt onder zynen voet.
Triomf. de Bruit ontfangt den vredegroet
O blyde tyt! o overzaligh lot!
O hemelweelde, afdaelende van Godt,
Gy doet de ziel, verknocht aen 't hoogst' gebodt,
Dat keel en snaer en orgel en trompet
Hem loven die 's erfvyants magt verplet
En 't godtsgeslacht in zachte vryheit zet
| |
| |
Pryst hem die bukt en uit den vloekstroom drinkt,
Maer 't hooft verheft dat ryk van starren blinkt.
Dit 's blyder dagh dan die Hozanne zingt
De fel verdrukte Onnozelheit, die pas,
Hoe schuldeloos, aen 't kruis geklonken was,
Ryst heerlyk als een fenix uit haere asch,
Haer school, een duif die in de steenrotskloof
Den havik, graeg op weerelozen roof,
Ontweek, ziet scherp. 't schoorvoetende ongeloof
Men ziet en hoort en voelt en kent zyn' Heer.
De Heilant leeft. hier gelt geen twyflen meer.
Zoo staet de zuil der Evangelileer
Al stuit dees klank op 't ongeopende oor
Des Thalmuds en snoôn Alkorans; men hoor'
D' onwraekbre tael der Heiligen die voor
't Natuurelyk vernuft is hier onnut.
't Oprecht geloof dat nergens suft of dut
Strekt hun alleen een onverwrikbre stut
| |
| |
Zoekt Epikuur, van ydelheên misleit,
Slechts aerdtschen lust, daer hy zyn zwynen weidt;
't Verlicht gemoet hoopt op de zaligheit
't Betrout op hem en 't voorbeelt dat hy geeft
Die voor ons storf en eeuwigh voor ons leeft
En om wiens stoel een heir van geesten zweeft,
Dus vlocht myn kunst, met een' te laegen galm,
Emanuël, wel waert den hoogsten psalm
Uit Davids geest, een' krans van heldepalm,
OUDAEN, die my zoo wysselyk verplicht,
Ontfang myn bly en heilryk harpgedicht
Dat gaerne voor roemwaerder zangen zwicht
|
|
Auteursrechtvrij