Mengeldichten (3 delen)(1716-1722)–H.K. Poot– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 63] [p. 63] Rozemonts tovery. GY, eunjers, die, in schemerige wouden, By 't flikkeren der halve maen, U pynt, langs nare paên, Snô samenkomst te houden; Gy kollen, die op wint en bare zee Rinkinkt en danst, en na uw feesten De menschen plaegt en beesten, Ten dienst van Hekaté; Flux uit het licht der schitterige dagen Naer Plutoos donkren jammerpoel: Loopt daer in 't helsch gewoel Verdoemde schimmen plagen. Boort deur den gront naer 't heillooze ikkerhol En bint den yzren staf der goden Van Stix aen uw geboden, Ja tovert Cerbrus dol. Wech, zelf Medé; wech, Circe; Wech, Armide: Vaert my nooit stout nooit reukloos toe: Opdat dees dorenroê U geenen oorlogh biede. My plaegt genoeg de strenge tovery Van een die zelf myn ziel betovert, [pagina 64] [p. 64] Ontheistert en verovert, Door zoete dwinglandy. Maer wie, wie heet me u dus ten afgront dryven? Wie anders toch dan Rozemont Die 't hart van binnen wont En 't lichaem heel laet blyven? Wat wonder is 't, dat fluisterend gelol En preveltael en toverrymen, De blonde maen doen zwymen? En dat een graeuwe kol De stroomen stuit, de bloemen doet verslenschen? Den mensch herschept en plompt in wee? Myn Schoone kan het meê; Zy maekt geraemt van menschen. Haer wangen, die vrou Floresiert, niet dom, Doen myn gelaet, helaes! verbleeken. Haer zwygen doet me spreken. Haer spreken maekt me stom. Haer lagchen doet my heete tranen schreien. Haer voortgaen doet me stille staen. Haer stilstaen doet me gaen. Wie zal myn wanhoop peien? Ik klaeg, ik zucht, ik steen by dagh by nacht. Ik kan heur aenschyn niet ontberen; Of zou in lucht verkeeren, Gelyk myne ydle klagt. [pagina 65] [p. 65] Och! kon haer zoet gezicht myne oogen blinden! Zoo zou misschien heur aerdigh beelt, Daer Venus glans in speelt, Op my geen vatten vinden. Nu voedt haer ys myn vier, op hoop van gunst. ô Vreemt! ô onbegryplyk wonder! Hier speelt een eunjer onder, En dit is toverkunst. Vorige Volgende