Mengeldichten (3 delen)

Tweede Antwoort.

't Aeloude Sardis, dat weleer zyn hooge muuren
Van Hermus en Paktool vergulden zagh en schuren,
Wert entlyk overstreên, gemartelt, omgeramt,
Van torenkroon ontbloot, tot gruis en stof gestampt;
Toen 't barnende onweêr, dat uit Persen op quam dagen,
Met dolle donders en verwoede blixemslagen,
(Een bystre krygsbui) zelf het Lydiaensche hof,
Dat hier zoo heerlyk rees, afgryslyk neep en trof;
Terwyl vorst Krezus, wien 't ontzach der tulbantkroone
Alreets ontvallen was, met zynen stommen zone,
(Rampzaligh wicht, eilaes!) in eenen schuilhoek zat,
En 't jongste snikken zagh van zyn geplette stadt;
En hoe de Persen hem den schepterstaf ontwringen.
Zoo rolt de heerschappy beneên de manekringen
Gestadigh op het radt van 't weiflende Avontuur.
Wat staet staet vast genoeg in 't oorlogsblixemvuur?
Maar gy, ô koningkryk en zalige landouwen
Van Lydië, wat moet ge al jammeren aenschouwen
Goutryke stroomen, och! hoe deerlyk wort uw nat

[p. 29]

 

Geverft van 't zacht robyn, dat uit de strotten spat

 

Van hun, die vry en vrank, uw levend marmer dronken,

 

Eer hier, ter quader uur, vorst Cyrus sabels blonken!

 

Wat draegt uw vette zoom, daer berg- en akkeroegst

 

Door 't vyantlyke heir getrapt legt en verwoest,

 

Al bosschen op zyn' rugh van roode legervanen!

 

Hoe draeft de ruitery der felle Persianen!

 

Schuil, Krezus. ziet ge niet hoe gins een moortgriffoen

 

Zyn hongrigh zwaert met bloet van 't hofgezin durft voên?

 

U zelf onwetend dreigt? maer, Zangnimf, zacht. ô wonder!

 

Daer spreekt de stomme Prins, die dus lang 't leven zonder

 

Bespraektheit slyten most en nooit verstaenbaer sprak,

 

Tot hy met deze tael des krygsmans aenslagh brak:

 

Och! och! vermoort toch niet myn' koningklyken vader.

 

Een tedre vaderliefde ontbont hem zeên en ader,

 

Die in volwasse jeugt het logge spraeklit dwong.

 

Maar, schoon de vorst hier door de dolkpunt al ontsprong,

 

Hy wert nochtans geboeit, wat wreetheit! welke rampen!

 

Om op een houtmyt met een brandend vier te kampen.

 

ô Droevigh nootlot voor een hooggebore ziel!

 

De zoon van Krezus sprak toen 's vaders staet verviel.