Gedichten. Deel 3

[p. 259]

Op de doot van den vermaerden dichter H.K. Poot;
Overleden binnen Delf.

Is dan der Dichtren Zon in 's levens zomertyt,

Ten heldren middagstont, in 't duister graf gaen zinken?
Zal zy voortaen niet meer der Dichtren Rei toeblinken?

Zoo zyn wy dan het licht van 't zuiver Neêrduitsch quyt.

Zoo mist de Dichtkunst dan den Zoon, haer toegewydt;

Dies schynt zy troosteloos in traenen te verdrinken,
Nu zy d'ontsnaerde lier van POOT niet meer hoort klinken,

Wier lieffelyke toon Apollo daegde om stryt.

[p. 260]

 

Zyn naem rust niet, gelyk zyn lichaem, onder d' aerd';

 

Ja, wiert zyn roem bevlekt, nu zynen geest opvaert,

 

Zoo zou de stomme zerk, die hem bedekt, dit melden:

 

 

 

hier rust een lantman, dien natuur zoo mildt beschonk,

 

dat zyn verheve zang de werelt overklonk.

 

zeg nu, o wandelaer: dit hoorde ik nooit, of zelden.

MDCCXXXIV.

R.A. HOYMAN.