|
| |
| |
| |
Ter Gulde Bruiloft van den heere Willem van Dam en joffrou Anna Zydelhaek,
Geviert op den XIX. van Wynmaent, MDCCXXXI, dat is, net 50 jaeren na hun trouwen, 't geen geviel den 19. der zelve maent, 1681.
O Heusche Blyschap, nu gezongen.
Nu drok en deftigh omgesprongen,
Ter eere van 't pryswaerdigh Paer,
Dat braef, met lust op lust te stuwen,
De derde feest houdt van zyn huwen,
Geleden nu al vyftigh jaer.
| |
| |
Van Dam en Anna, op 't beleven
Der huwlyxtrouwe recht bedreven,
En daerin loffelyk verout,
Gelukt het, onder 't liefderekken,
Hun eerlyk zilvren hair te dekken
Met eene bruiloftskroon van gout.
De milde Hemel nam behagen
In hen met ruim verschot van dagen
Te zegenen en langen echt.
Dit doet den lof naer boven ryzen,
Waermê zy hunnen Schepper pryzen,
Die weldaên dus op weldaên legt.
| |
| |
Want door des levens heilzaem duuren
Geraeken goede boezemschuuren
Met hemelvoorraedt best verzien.
De jeugt, waerin veel dwaesheên schuilen,
Die 't hart vervullen en vervuilen,
Is minst begaeft gelyk het dien'.
En door het groot getal der jaeren
Van 't huwlyk, zien bescheide paeren
Eerst recht, wat trou zy, vast en wis.
Zoodat ze aenëen nogh hechter kleeven,
En Godt des vol genoegen geven;
Het welk voorwaer iet hemelsch is.
| |
| |
Dees Bruidegom en Bruit beschouwen
Thans van zoo ver hun jeugdigh trouwen,
En zyn zeer vrolyk om den stont,
Die, schoon nu wydt te rug geweken,
Hen toen, van liefdevlam ontsteken,
Met huwlyxkoorden samenbondt.
Ei zie Van Dam, voor alle schatten,
Nogh dien getrouwen hals omvatten
Van haer, die hy zyn woorden houdt.
Ei zie metëen, hoe gansch genegen,
En met hoe hartlyk een bewegen,
Hem Anna toevalt en aenschouwt.
| |
| |
Gewis de kus en weêrkus komen
Hier uit de zielen, ingenomen
Door langbeproefde min en deugt.
Maer 'k zie ook d' ernstige Gelieven
Door zoet gelonk malkander grieven,
Als aengedaen met nieuwe jeugt.
Men plukk' dies maegdepalm, en roozen,
Indien die nu nogh ergens blozen,
En vlechte kransen, fris en net,
En stroie al 't huis vol mirtebladen,
En dekk' met zulke trousieraden
Ook 't zachtgespreide bruiloftsbedt.
| |
| |
Neen, stil: dat zou hier 't fraei versmallen.
Dit Paer schept heden meer gevallen
In statigheit, die sticht en troost:
En laet, op groene ledekanten
Het menschdom voort te helpen planten,
Nu over aen zyn bloet en kroost.
Wenscht dan met my, verheugde looten,
Uit deze stammen voortgesproten,
Dat 's Hoogsten gunst hen staêg besproei'.
En gy mê, andre feestelingen;
't Voegt ons hun zegen toe te zingen,
En heil, dat eeuwigh blink' en bloei'.
| |
| |
O Bruidegom en Bruit, wy gunnen
U meer dan Vorsten geven kunnen.
Godts vrê geleide uw' ouderdom;
Zoo smarte uw lot hun, die, verbolgen,
De deugt niet volgen maer vervolgen,
En roep' hen van dien wegh weêrom.
Godt drage zelf uw levenspakken,
Nu gy uw krachten voelt verzwakken.
Hy schoore hier beî vleesch en geest;
En geve u, door zyn wys bestieren,
Uw vierde bruiloftsfeest te vieren,
Daer ramp noch onheil wort gevreest.
|
|
Auteursrechtvrij