[p. 17]origineel
| |
Ter gedachtenisse van den rykbegaafden dichter Hubert Korneliszoon Poot,
| |
[p. 18]origineel
| |
Geschikt ten siersel van vorst Febus lauwerkroon.
ô Rechtgeaarde Telg, Apolloos echte Zoon,
De heil'ge vrientschap, die 'k met u plagt aan te kweeken,
Moet my, helaas! dan meê de lippen openbreeken!
Zy noopt myn Zangeres, daar elk uw' doot betreurt,
Heur tranen met uwe asch te mengen op haar beurt;
Die volgt, door rou vervoert, de hoogverlichte reyen
Der groote dichtren die uw dierbaar lyk beschreyen.
Beroemde Helden, die, gedrenkt uit Pindus bron,
Door keurig maatgezang den duitschen Helikon
Roemruchtig sticht, thans laat ge u niet ontydig hooren;
Gy hebt een lidt, de Konst een ryk juweel verlooren;
Amfion POOT, die by den akkerbou, noch jong,
Gelyk Anakreon, gewyde vaerzen zong;
Die ieder door zyn lier en gadeloze zangen,
Zoo hemelsch van geluit, by de ooren hield gevangen.
Wanneer 't hem lustte met een' onnavolgbren zwier
Het akkerleven te verheffen op zyn lier;
| |
[p. 19]origineel
| |
Of zyne vrienden op gewenschte jaargetyden
En huwlyksstonden door zyn speeltuig te verblyden;
Of hen te troosten in een' dodelyken staat.
Hy was 't die, afgericht op keur van stof en maat,
Niets vond het geen zyn' Geest kon perk of palen zetten.
Nu lustte 't hem de komst des Heilants te trompetten,
Zyn' uitgang, opstant en volzaal'ge hemelvaart.
Dan zong hy wederom gevallen, lang vermaart
By 't Jodendom, geboekt in godtgewyde bladeren.
Dus wist hy eindlyk zich een' rykdom te vergaderen
Van letterschatten, die zyn glory wyd en zyd
Voor lang ontzeiden aen het woeden van den tydt.
ô Neêrgeslagene en bedrukte Weduwvrouwe,
Zoo zwaar gedompelt in een' weêrgalozen rouwe,
Wat baat het u dat gy alom de dunne lucht
Dus doet weêrgalmen door uw klagten en gezucht?
De doove grafzark heeft noch medely noch ooren,
Noch kreunt zich uwer. niets beweegt hem u te hooren.
| |
[p. 20]origineel
| |
Uw' Bedtgenoot leeft onvergangklyk, en braveert
De vratige eeuwen, daar hem ramp noch onheil deert.
En gy, doorluchte Schim, ontfang myn tedre klagten
Die ik thans wyde aan uw verhevene gedachten,
Terwyl de Zangrei, aan uw' ryken geest verplicht,
U vaak een eerebeelt in zynen boezem sticht
En altoos stichten zal zoo lang 'er dichtgezinden
En ware Dichters in ons Neêrlant zyn te vinden.
FRANS GREENWOOD. |
|