Gedichten. Deel 2

[p. 433]

Op de Beeltenis van den heere Kornelis van Gyzen, der medicynen dokter.

Dus leeft Van Gyzen voor den staet
Van leven en gezontheit.
Hy stuit den fellen pyl der doot
Op eenen schilt van raedt en baet,
En zegt met ernst en rontheit
En met den geest van Hippokraet:
O mensch, begeert gy wel te zyn;
Zoo neem dit in, of wacht met pyn
Den allerjongsten noodt.
Dus worden die hem hooren,
En acht slaen op den wyzen Man,
Die niet dan frisheit aêmen kan,
Genezen en herboren.
Noch graf noch ziekte wint ruim velt
Daer zyne kunst en raden gelt.

[p. 434]

Op de zelve.

't Beschouwen van dit beelt doet kracht en moedt verryzen.
Galeen en Hippokraet herleven in Van Gyzen.

Nogh, op hem.

Van Gyzen acht het Noodlot maer:

Dat wykt byna uit noodt.

En zoo de Doot geen doot meer waer,

's Helts kennis vocht ze doot.

Anders.

O Kranken, weest gerust: gy zyt nogh gansch niet veeg.
Van Gyzen staet bereit om ieders heil te bouwen.
Wou menigh op zyn kunst en kennis zich vertrouwen,
'k Zagh alle straten vol, en veele graven leeg.

MDCCXXVII.