Gedichten. Deel 2

[p. 429]

Op de Afbeelding van den heere en M^r. Gerard van Loon.

Zoo schenkt de tekenkunst Van Loon het tweede leven,

Wiens vlyt met kransen praelt, tot roem van 't vrye Lant.

Thucydides heeft hem zyn goude pen gegeven.

De geest van Tacitus bestiert zyn brein en hant.

Zoek Neêrlant, zoo 't verdwynt, met geen' verloren yver:
't Bloeit eeuwigh in de blaên van deez' doorluchten Schryver.

Anders.

Men zie Van Loons gelaet met stillen eerbiet aen,
Door wien de waerheit spreekt van Mavors euveldaên
En Pallas vredeloof, in zyne Lanthistori.

Europe prees al vroeg 's mans vlugge fenixveêr.

Parnassus zont op hem een' milden zegen neêr.

Zoo draegt de Wysheit moedt op zyn verdiende glori.

Anders.

Dus trof 't penseel Van Loon, den Tolk der Penningmerken,
In wien verstant en deugt om stryt naer glori staen.
Hoe roemt gansch Nederlant d' onsterfelyke daên
Van dit Vernuft, wiens loop zich nimmer laet beperken;
Maer met zyn' klaren glans, gevoert op snelle vlerken,
Al 't aerdryk overstraelt, als Febus van zyn raên!