Gedichten. Deel 2

[p. 427]

Byschriften.

Op de afbeelding van den geleerden heere Henrik van Ryn.

Zoo toetst en weegt Van Ryn de kerkhistoriblaên.
Zoo wint zyn yver 't honk der nutte wereltkennis.

Bekrans den Letterhelt, en hou zyn beelden staen

In zael en boekvertrek, ten trots van nyt en schennis.

Het deugdelyk verstant begeeft zyn grysheit niet;

En blinkt ook uit in hem daer raden gelt en gissen.

Zie 's aerdryks ouderdom eens juichen in 't verschiet,

Als hy den sleutel toont der taelgeheimenissen,

En met zyn harsenlicht Europe mildt bestraelt.

Dat zal zyn leven zyn als 't lyf ten grave daelt.

[p. 428]

Anders.

Had naer den eisch de schilderkunst
Dit beelt vertoont met al zyn gunst,
Men zou 'er deugt en geest en godtsvrucht by zien blinken.
Maer 't schetspanneel viel des te klein.
Wat schilder maelt ook ziel en brein?
Zoekt gy Van Ryn te recht, zoo hoor zyn schryftael klinken,
Door nyt noch spyt noch gal bemorst.
En lust u levend hem te kennen op goê wegen,
Zoo neem dit merk, en reis met zegen:
Zyn deugt draegt zucht tot elk, en vensters in de borst.

Nogh.

Wie is hy, die dus grys zoo bly schynt en vernoegt?
Gy ziet Van Ryn, die deugt by letterkennis voegt.