Op een Hantschrift van den ridder Konstantyn Huigens, heer van Zuilichem, enz.
Nevens andere zaeken my vereert door den vernuftigen jongeling Jakob Spex.
SPEX nyvre jonglingschap, in 't vrolyk dichten schrander,
Noopt mynen zanglust aen door edelmoedigheit.
Hy schenkt my gul de hant van eenen Nederlander
Wiens pen by Martiael noch Flakkus achter leit.
'k Meen Zuilichem, bekent voor een' der monsterdwingers
Tot heil van Helikon. o letters! weest gegroet.
O dierbaer avontwerk dier taelgeleerde vingers!
Ik kus met eerbiet u terwyl gy wondren doet.
Myn logge geest bezweek; gy maekt hem frisch, en veiligh
Van druk: dat zou de lamp niet doen van Epikteet,
[pagina 412]
[p. 412]
Noch mooglyk 't witst gebeent van menigh letterheiligh
Wiens kunst tot Pindus nut op 't vlytigst heeft gezweet.
Maer gy, beleefde Spex; hoe leg ik best de boodschap
Der dankbaerheit nu af, voor alles 't geen gy gaeft?
Leef faemryk op Parnas met Febus kunstgenootschap
Dat sier en snel en hoog door lucht en wolken draeft.
Myn kunst begeert uw' naem den aerdkloot om te dragen.
Auteursrechtvrij