Gedichten. Deel 2

[p. 341]

Op het Inhuldigen van den heere Willem Vlaerdingerwout Robertszoon,
Tot der beide Rechten Dokter.

Ai hoor den hoogen stoel, door Willems voet betreden,

Het Krygsrecht fier ontleden,

En zie hoe 't Harsenkint van 't Hooft der hemelgoôn

Nu sterflyk brein bewoon'.

Voorwaer, hier is de jeugt, die we om haer deugt beminnen,

Bezielt met gryze zinnen.

Wie 's Helts beproeft verstant te driest ten stryt ontzeit

Zie ik in 't zant geleit.

[p. 342]

 

Bellone vult zyn' mont met keur en kracht van woorden,

 

Verknocht door zyde koorden.

 

De blanke Ryn verheft de kruin uit zynen vliet,

 

En luistert achter 't riet.

 

't Bataefsch Atheen schept moedt, en juicht en zwygt by poozen:

 

De nimfen stroien roozen:

 

De groote Themis schenkt haer' wakkren lieveling

 

Bonnet en krans en ring.

 

Zoo volgen lof en loon de letterbezigheden;

 

Zoo moet men vlytigh treden

 

Op 't klimmend heldespoor. de wysheit, waert en dier,

 

Dient juist gezocht als hier.

 

Geluk, begaefde Heer! blyf dus den nyt braveeren,

 

En Neêrlants Delfos eeren

 

Door wetenschap en trou; zoo zien wy 't Recht beschermt

 

Waer d' Onschult treurt of kermt.