Gedichten. Deel 2

[p. 333]

Op de Histori van Jonas, in vaerzen uitgebreit, en met aenmerkingen opgeheldert door den heer Joan de Haes.

De Dichtkunst ryst in majesteit
Nu haer De Haes, ten goeden tyde,
Bemantelt met de witte zyde
Van zuiver licht en heiligheit.

Men hoort hier losse fabeltael

Noch ydelheit van manke droomen,
Uit blinde harsens voortgekomen,
Maer loutre Waerheit, ryk van prael;

Die leert de gulde dichttrompet,

Langs d' oevers van de Maes gesteken,
Van Jonas lot en leering spreken
En klinken, zwierigh, schel en net.

[p. 334]

 

De Boetprofeet ontwykt ter zee,

 

Maer wort gevangen in de stormen.

 

Ai zie hem 't zondigh hart hervormen

 

Van 't koningklyke Ninive;

 

Dat weldigt Godt, ter wraek bereit,

 

Den blixem af met bittre klagten.

 

Zoo sterk zyn d' afgevaste krachten

 

Der weenende Boetvaerdigheit.

 

O Dicht, by kenners wellekoom,

 

O Boek, van ieder waert te lezen,

 

Uw bladen hebben niet te vrezen

 

Voor 't lot van Jonas wonderboom.