Gedichten. Deel 2

[p. 185]^origineel

Verjaerwensch aen jongkvrou ****** voor den heer *****
Die haer met een geschenk van bloemen vereerde.
Ex tempore.^*

De dagkarros doorzwiert een heilzaem hemelteken.

't Gelukt op heden my

De schoonste Lentebloem met bloemen te besteken,

Op heur verjaergety.

Het negentiende van haer kuische levensjaren

Voltrekt zyn' ronden kring.

Voor wien of zy haer jeugt en luister zal bewaren,

Die zoo veel harten ving?

Begaefde Antonia, men hoort den zang der velden,

Die klinkt nu slechts van min.

* Dat is by my te zeggen rasch en slecht.

[p. 186]^origineel

 

Of wy nu ook Dioon eens 't roer ter hande stelden

 

Van een' verliefden zin.

 

Uw minnaer wenscht 'er om, en werpt zich voor de voeten

 

En troon van uw genâ.

 

Hoe zoet is 't als de min en weêrmin zich ontmoeten,

 

Daer hinder valt noch schâ!

 

Neem deze bloemen aen, en denk, hoe 't jeugdigh leven

 

Een teêre bloem gelykt;

 

Zoo moete's Hemels gunst u haeren zegen geven,

 

Die ons alleen verrykt.