Gedichten. Deel 2
(1728)–H.K. Poot[p. 155]origineel
| |
Op het vyftigste Verjaren van den heere Egbert Buis,
| |
[p. 156]origineel
| |
Het jaer herleven zien en sterven,
En weet van juichen en geklagh.
Wat zyn 'er in dien tyt, langs wallen
En velden daer 't geluk zich draeit,
Al dorre stammen omgevallen
En groene looten afgewaeit!
Gy telt met Moeder na uw paren
Een ry van tweemael vyftien jaren.
Ook ziet ge uw kroost in echt verbonden
Aen Veens bekent en waerdigh huis,
Dat geen mishagen heeft gevonden
In 't jeugdelyk geslacht van Buis.
Maer stil. hier komen aengetreden
De Vrientschap, van geen quaet bemorst,
En Blyschap en Oprechtigheden,
Met ope vensters in de borst,
En gulle harten op de tongen.
De zorgen worden wechgedrongen.
Welaen; nu eenmael omgedronken
Tot eer van 't gulden Jaergety.
De starren zullen ons belonken.
Dit juichen maekt den Hemel bly;
| |
[p. 157]origineel
| |
Die zal misschien de kinders eeren
Wier hart en ongeveinsde zin
De vaderlyke trou waerdeeren
En moederlyke kindermin.
Der oudren zucht, het kint gebleken,
Moet lof noch dankbaerheit ontbreken.
Wy wenschen dan, geëerde Vader,
Dat noit de beevende ouderdom
U met verdriet of onheil nader',
Maer 's Hemels zegen van rontom
U toevloeie en het leven rekke,
Opdat uw tredt langs 't padt der deugt
Ons een langduurigh voorbeelt strekke;
Hiermede zullen we uit de vreugt
De vaste hoop naer huis toe dragen
Dat onze wenschen Godt behagen.
Den 30 van Grasmaent 1722. |
|