Gedichten. Deel 2
(1728)–H.K. Poot[p. 152]origineel
| |
Geboortekrans, gevlochten voor den heer Mr. Willem Vlaerdingerwout,
| |
[p. 153]origineel
| |
Te weten, wie de Billykheit
Hier hanthaeft, en het Recht betoogt en trou verdadigt,
Verdient van 's hemels Majesteit,
Zoo iemant iet verdient, te worden begenadigt
Met tydelyk en eeuwigh heil.
Zulk een strekt ook ten stut van 't burgerlyke leven,
Ontheupt door list en twist en feil,
En veeltyts veel te veel door eigen geest gedreven.
Maer, zeg ik, die dus 't redenlicht
(Hoor knaep, dit Jaergezang moet gy by d'andre voegen.)
Ontsteekt, en Themis zelf verplicht,
Baert nut voor al wat leeft, en leeft tot elx vernoegen.
Dat WILLEM zich dus deftigh quyt
Staet vast, en niemant zal myn zeggen wederleggen;
Ja dat is zelfs de booze nyt,
Ook tegens wil en dank, gedwongen na te zeggen.
Wy zagen hem nu jaer op jaer
In achtbaer ampt op ampt geplaetst naer eisch en willen,
Zulx dat men in hem wort gewaer,
Hoe veel bedeelen blyft van beedelen verschillen.
Voorts doelt hy onvermoeit op 't wit
Des Rechts, het zy zyn oog verlege liên blyft hooren,
Het zy hy in de vierschaer zit,
En schult of onschult naeu bezigtigt met zyne ooren.
| |
[p. 154]origineel
| |
Hem jammert aller menschen wee,
Maer zeker, noode ziet hy deugt en vroomheit duiken,
En gaet geduurigh recht door zee,
Naer 't recht van Kristenlant, of lant- en rechtgebruiken.
Wie kennis zonder waen wil zien,
(Voorwaer een zeldzaem ding) heeft hem slechts aen te schouwen;
Want met hem kregen lant en liên
Dit in den blyden dagh daer wy dees vreugt op bouwen.
Leef dan, myn hooggeachte Vrient,
Tot uwer ampten eer, en luister van uw stammen,
En nut van elk die nut verdient,
En tot de Deugt en 't Recht ontbrant in liefdevlammen.
Maer schou ook mynen boezem vry
Van eereloos geveins en slaefsche vleieryen:
Zoo moet dit lachend Jaergety
Nogh dikwyls u en ons tot zielvermaek gedyen.
|
|