Gedichten. Deel 2
(1728)–H.K. Poot–
Auteursrechtvrij
[pagina 135]
| |
Veldeling. Zeger.
Veldeling.
Aertsoesenaer der jagt, waer heene leit de gang?
Zeger.
Recht boschwaert, Veldeling. maer laet gy uw belang
In 't eedle jagerschap zoo anverschilligh varen?
Men miste u schier in 't velt geheele tweepaer jaren.
Wat godt benyt het wout, en leidt u elders heen?
Uw doen komt met uw' naem dus weinigh overeen.
| |
[pagina 136]
| |
Veldeling.
Myn goede Zegerbuur, de tyt kan 't al verkeeren.
'k Beholp my ('t heugt ons wel) met boogen, netten, speeren
Lest voortyts nevens u in 't ruim en luchtigh velt:
Maer wie weêrstaet een vreemt en liefelyk gewelt?
Zeger.
Licht plaegt, o jongeling, u een der jagerinnen?
Veldeling.
O neen: 'k bewaer de hut, en vry de Zanggodinnen.
Zeger.
Elendigh vryerschap!
Veldeling.
Elendigh jagersdom!
Hier is geen stant volmaekt. doorzoek het wout alom,
Gy zult meer slangepaên dan hindelegers vinden.
Zeger.
Nochtans verschaffen my myn ranke hazewinden,
En brakken, scherp van reuk, den dagelykschen kost.
Veldeling.
Maer Febus zoete rei heeft my van leet verlost,
| |
[pagina 137]
| |
En geeft my spys en drank in ryke jagerstenten.
Ook vier ik nogh Diaen met zang en offerrenten.
Wanneer 't langlevend hart zal weiden in de zee,
De dolfyn in het bosch, het schuwe knyn in stê,
En scherpe heg en struik ons druif en roos vereeren,
Zal ik myn jagerstael en zeden eerst ontleren.
Voorwaer gy moogt met my wel kouten van de jagt;
Zy legt my nogh in 't hart. ai zie, hoe frisch en zacht
Is 't gras aen dezen dyk! zit by my, eer der wouden;
Ik wil uw honden graeg aen 't leizeel helpen houden.
Maer weet gy wel, dat Nuld thans zilvre bruiloft houdt
Met Anna, tot geluk van velt en jagt getrout?
Zeger.
Gy zegt my van een Paer daer wy met recht op roemen,
En 't geen ik een sieraet der burgery durf noemen;
Een gloriwaerdigh Paer, begaeft met deugt en geest,
Oprechtheit, liefde, trou, en schoone lichaemsleest.
Maer wie liet ergens u die maer van blyschap hooren?
Veldeling.
Aen 's Amstels klaren vliet heb ik een' Vrient verkoren,
Ik meen den braven BuisGa naar voetnoot*, in heuscheit ongemeen,
En 'k prees hem wel by u om zyn weldadigheên;
| |
[pagina 138]
| |
Die gaf my 't nadren korts van deze feest te kennen.
Zeger.
't Gelukt me op 't schuwe wilt myn honden aen te schennen
Met een' vernieuden lust. de milde hemel lacht,
De dorre heg wort groen, en 't scherp der rotsen zacht.
De feestdagh van dit Paer doet myne blyschap ryzen.
Wat heb ik menigmael met haezen en patryzen
Hunn' breeden disch verzien! waerna ik in het velt
Niet weêr quam, dan met een geheele hant vol gelt;
En ook bestoven wel door 't puik der Rynsche wynen,
Daer hun gulhartigheit myn zorg mê deed verdwynen.
Duinmeiers, vroome liên, 't gaet wel en voor den wint:
Zy leven nogh in vrê daer 't wout zyn baet by vint.
Veldeling.
'k Zal hier aen uwe zy het Paer een liedt vereeren,
Terwyl de hoveniers dees breede linden scheeren
En ype laenen, door 's lants rykdom schoon geplant.
Maer wat legt gy het toe ten zilvren bruiloftspant?
Zeger.
Naerdien ik in Heer Nuld en Anna zyn beminde
Een waer en levend beelt van trou en liefde vinde,
Bespreek ik hen, zoo rasch ons 't lot wil gunstigh zyn,
Den borsteligen kop van een groot everzwyn.
| |
[pagina 139]
| |
Veldeling.
Maek uw belofte waer.
Zeger.
En lever gy uw zangen.
Gy laet my naer uw kunst alreê te lang verlangen.
Veldeling.
Sneeuwitte Jagtgodin,
Wat moogt gy zonder min
De bosschen kiezen, straf van zin?
Schikte elk zich naer uw' overleg,
De werelt had den dootsteek wech.
Daer zou geen bruiloftsfeest
Meer lachen, bly van geest.
't Geluk zou sterven, bleek bedeest,
En 't bed bevriezen nevens 't graf,
Ja 'k gaef geen myt voor Jovis staf.
Maer dank zy Venus troon
En haere mingeboôn,
Mitsgaders 't heir der Liefdegoôn;
Het menschdom volgt de huwlyxbaen,
En houdt aldus de werelt staen.
't Is net op heden een,
(Zoo vliên de tyden heen)
| |
[pagina 140]
| |
En tweemael twalef jaer geleên,
Dat NULD en ANNA zyn gepaert
Wier liefde nogh dit juichen baert.
Hoe denken zy met vreugt
Nu aen den tyt der jeugt,
Besteet in eer en plicht en deugt!
Waerin ze trouwens nogh met lust
Volharden, tot hun zielenrust.
By 't zilver van deez' echt
Is 't zilver veel te slecht
Dat in de diepe mynen legt,
Of 't geen weleer voor haes en hart
Getelt wert op de drokste mart.
Want in den ouden tyt
Toen Cefalus met vlyt
Ter jagt ging; of toen Hippolyt
Den zwynspriet dreef in 's boschzwyns zy,
Mogt ieder jagen, vrank en vry.
Wy schoolen met verdriet
Voor Meleager niet
Noch voor Akteon achter 't riet.
Het kromme mes ontweide maer
't Vet wilt, zoodra 't gevangen waer.
| |
[pagina 141]
| |
En zulx verschafte gelt
Den jageren in 't velt.
Doch waertoe dit juist hier gemelt?
Wy loopen dus de bruiloft mis,
En dwalen in een wildernis.
O gy, die alles teelt
Wat lust en zinnen streelt,
En 't jaer in vier saizoenen deelt,
Begunstigh in uw heilbesluit
('t Is recht) deez' Bruidegom en Bruit.
De gems en steenbok siert
De rotsen, vol gediert,
't Graeu knyn de duinen, waer het zwiert.
Dus siert door deugt en trou die duurt
Dit eerzaem Paer zyn stadt en buurt.
Dat by kintskindren dans
Dees zilvre loverkrans
Van gout eens klinke, ryk van glans,
En 't Paer zyn vierde bruiloftsfeest
Voorts viere daer 't geen scheiden vreest.
Zeger.
O Jagersvrient, gy zingt het scherp van al de doornen.
Waer zyt gy nu, die door 't getoet der koopre hoornen
| |
[pagina 142]
| |
Des jagtpaerts moedt verwekt, en 't schuilend wiltontrust?
Koomt leren, koomt de wys eens leren hier met lust.
Zoo 't aen my stont, ik zou, o Veldeling, u wyen
Tot eenen meestersknaep van dees houtvesteryen.
Uw liedt vermaekt my meer dan 't nat der koelste bron
De moede jagersborst, by 't heetst' der zomerzon.
Hoe wil dit fyn gedicht de bruiloftsvreugt doen dygen,
Wanneer zy het verneem'! dat hiet naer lauren stygen.
Adoon, of wat 'er meer van oude jagers was,
Zou met Endimion u eeren op dit pas,
Indien hun geest verscheen uit d' Elizeesche velden.
Laet elk met vollen mont den gulden roem vermelden
Der ronde jagerstael. wie weet ook of dit Paer
Uw kunst niet loonen zal door u met bly gebaer
Een hunner Dochteren ten echtlot toe te voeren?
Veldeling.
Die zyn niet opgevoedt voor 't bed van houte boeren.
Stil, Zeger; staek uw' kout: ik schaem my 't hoorenschier.
Zoo zy der Oudren deugt en zeden, aert en zwier
Opvolgen, heusch van hart, en noit dien glans vermommen,
Leg ik haer toe 't sieraet der Amstelbruidegommen.
Zeger.
Ontstel u niet te zeer: gy hebt alrede een' baert
| |
[pagina 143]
| |
Wiens gront drie kruisen telt en meer. die spade paert
Zal des te spader ook zyn zilvre bruiloft vieren,
En pronken met zyn kroost, verzien van goê manieren.
Veldeling.
Het Paer, van 't welk wy hier in 't aengename groen
Dus heenepraten, wert gewis verbonden, toen
De Hemel zonderling voor 't huwlyk wilde zorgen.
Maer ik, dootärm van hoop tot 's avonts van den morgen,
Meen naeuwelyx, dat my rampzaligh jagersknecht
Een levendige ziel ter bruit zy toegelegt.
Doch zoo 't geluk hiermede in 't endt my eens wil baeten,
Zal met een jageres ik my wel paeien laeten.
't Is toch een schraele tyt, die Godt en mensch verdriet,
Waerin geen woutboerin voor boeren overschiet.
Maer, Zeger, of ons eens, by veele feestgenoden,
Dees Bruidegom en Bruit op Amstelvreugt ontboden,
Hun Lustplaets, hoe zoudt gy u houden? spreek rechtuit.
Zeger.
'k Zou op zyn jagers my voor Bruidegom en Bruit
Vernederen, en hen voor al de gunst bedanken,
Die ik van hun genoot, by Mei- en Herrefstranken.
Zoo waerlyk leeve Nuld met Anna lang in heil;
Ja langer dan de kryg der valken onder 't steil
| |
[pagina 144]
| |
Des hemels duuren zal met bergëent, smient en reiger.
Veldeling.
Gy hebt gehoort, hoe ik hun geenen heilwensch weiger.
Nu wensch ik nevens u, dat hen 't geluk beschyn',
Zoo lang de vos zal loos, de das angstvallig zyn;
Of langer dan de leeu zal koning zyn der wouden.
Zeger.
'k Zal voor een' Jagtpoëet u om dees heuscheit houden,
Maer moet nu heen: zie daer; de honden willen voort.
Veldeling.
't Is jammer dat uw plicht dit minzaem kouten stoort.
|
|