Gedichten. Deel 1

[p. 425]

Zedeprint van joffrou Katharina Blokhuizen.

Toen 't Godendom, in 's werelts leste dagen,

Een meesterstuk der schepping toonen wou

Schiep 't Katharine, elx lust en welbehagen,
En dorst aen haer zyn dierbre schatten wagen,

Als fiere schoonte en eedle deugt en trou.

Dees schonk haer 't fraei der welgemaekte leden:

Die 't vliegend snel van een' gezwinden geest:

Een ander 't heusch der juistgezoute zeden:
Een ander 't zoet der drie Bevalligheden.

Doch Pallas en Dione schonken meest.

Maer een der hooggeduchte Hemellieden

Begroef haer borst in kille minloosheit.

Dit doet haer steeds voor Min en minners vlieden,
Die haer gestaêg oprechte liefde bieden.

O yzigh vier dat Venus kint beschreit!

Verblinde dwerg, wilt gy haer' boezem treffen,

Verander u dan in een geestigh boek,

En laet u door haer schoone handen heffen;
Haer geest zal toch die loosheit niet beseffen.

De schrandre list valt wysheit zelf te kloek.