Gedichten. Deel 1

[p. 212]^origineel

Echtkrans voor den heere Jan Messchert Pieterszoon en joffrouwe Maria van Ingen.

Op de winst die aen de winden

Zich laet binden,

Als ze ons nadert over 't zout,

Zynen zin alleen te vesten

Brengt ten lesten

Ongenoegen by het gout.

Zou men dus zyn jonge jaren

Heen zien varen

Zonder liefde? zonder gaê?

Zou men zonder bloet en erven

[p. 213]^origineel

 

Heenesterven?

 

Dat waere eene onboetbre schaê.

 

Dit dacht MESSCHERT, dus bekommert

 

En beslommert

 

In zyn bezigh koopkantoor.

 

Hierop stelde hy zyn zinnen

 

Tot het minnen.

 

Ai MARIA, leen uw oor.

 

Hoor zyn klagten, zie hem quynen

 

En verdwynen;

 

Zie hem smelten in den gloet

 

Van een welberaede liefde.

 

Och gy griefde

 

Door uw schoonheit zyn gemoet.

 

Uwe aenminnelyke zeden,

 

Frisse leden,

 

Kuische schaemte en fiere deugt

 

Hebben hem tot min bewoogen.

 

Wend uwe oogen

 

Naer zyn lyden, in uw jeugt.

 

't Scheen of INGEN zyne elende

[p. 214]^origineel

 

Eerst niet kende,

 

Onbelaên van minnewee:

 

Maer 't was ziekte die besmette,

 

En wiens hette

 

Haest haer' boezem branden deê.

 

Toen begosten d' eedle rozen

 

Eerst te blozen

 

Op haer kaeken, fris en wit.

 

Zie een schoone maegt eens pronken

 

Met haer lonken

 

Als de min haer hart bezit.

 

MESSCHERT zagh zyn deugt beloonen

 

En bekroonen

 

Door MARIAES schoone hant.

 

Zoo weet heusch en eerbaer minnen

 

T' overwinnen

 

Daer men stryt om 't liefdepant.

 

Dat heet eerst een' prys te stryken:

 

Hiervoor wyken

 

Beursfortuin en handellot.

 

D' aerdsche rykdom groeit met hinder,

[p. 215]^origineel

 

Geldt ook minder.

 

Deeze winst daelt recht van Godt.

 

Zeker dit 's een andre zegen

 

Dan die tegen

 

Zilvre munt verwisselt wort.

 

By 't genoegen dat het paren

 

Ons kan baren

 

Schiet het roode gout te kort.

 

Zaligh Paer, uw heil weegt over.

 

Welk een lover

 

Siert uw kruinen, vry van rou!

 

Buig, naer 't voorbeelt van uwe ouders,

 

Uwe schouders

 

Onder 't gulden juk der trou.

 

Klaegde gy voorheen van smarte

 

In het harte;

 

Voelt ge u onderling gewont;

 

Schep slechts moedt: de tyt bragt rozen,

 

Schoon in 't blozen.

 

Kus malkander nu gezont.

MDCCXX.