Gedichten. Deel 1

[p. 163]

Herdenking.

De westewint blies zacht; de zwoele zomer bukte

Met zyn gebloost gelaet de blyde werelt toe;

Het wout was lang verlost van 's gryzen winters roê;

Toen ik met Rozemont de teêre kruitjes drukte:
Niet met den voet alleen, aen wien dit slechts gelukte,

't Gebloemtspreidde ons een bedt. och, myn gedachten, hoe!

Och, hoe was in dien nacht myn brandigh hart te moê!

Dat sprong van blyschap op terwyl zy nederhukte.

Wy kenden haet noch nyt noch spyt noch wrevelheit:

Saturnus eeu quam weêr; doch met dit onderscheit,

Dat in den gulden tyt de Min geen minnaers plaegde

Met toorts en boog en schicht; en dat, naer myn onthoudt,

D' oranje Auroor in 't oost voor ons veel vroeger daegde

Dan ze outtyts was gewent in d'eeu van klinkklaer gout.