Gedichten. Deel 1
(1722)–H.K. Poot–
Auteursrechtvrij
[pagina 137]
| |
 | |
[pagina 138]
| |
Venus.
Myn moedt zou niet verslappen
Al quam uw kargespan.
'k Verkeer woeste eigenschappen;
Maer 'k vreeze mynen manken man:
De Zon mogt ons beklappen.
Mars.
Myn beuklaer, speer en degen
Zyn uwen blixemsmit,
Hunn' eigen maker, tegen.
Me lief, wie oit verlegen zit,
Wy zitten niet verlegen.
Venus.
Ik gruw voor schelmsch verrassen.
De min is achteloos.
Mars.
Hier zyn nogh kortelassen.
Gy weet, al toeve ik eene poos,
Dat my myn wapens passen.
Ik tart met fiere zinnen
Den Kreupel en zyn rot.
Dit zwaert kan 't al verwinnen.
| |
[pagina 139]
| |
Het schaert op bekkeneel noch strot,
Pronkparel der godinnen.
Venus.
Och! wierden Lemnos oven
En reuzen flux van daer
In 's werelts nacht verschoven!
De blixemmokers zyn zoo zwaer,
Gy zoudt het niet geloven.
Mars.
Als ik met harnasplaten
Deze yzre borst bekleê;
Laet komen die ons haten.
Maer tegen Venus lieflyk wee
Magh stael noch yzer baten.
Venus.
Drael, Febus. pas te dralen,
Of zwyg, by Stix.
Mars.
't Is nacht:
De minvlambouwen stralen:
Het dons is warm, myn knaep houdt wacht.
Hier kent de vreugt geen palen.
| |
[pagina 140]
| |
Venus.
Vindt ons het hof der goden,
Naer welk een donkre hut
Dan best met schaemt gevloden?
Mars.
'k Moet lachen dat myn lever schud.
Zyn hier meer goôn van noden?
Koom, mont aen mont. hoe paren
Een roode vederbos
En frissche rozeblaêren!
Venus.
Stil, Mavors. och myn riem gaet los.
Mars.
Ik zal hem wel bewaren.
O reex van minnesporen,
O tovergordel, wie
Heeft u toch ingezworen
De hantvest dezer krachten, die
Door hart en nieren boren?
Dat blyde tempelreien,
Met heiligh kerkgebaer,
Lofzangen en schalmeien,
| |
[pagina 141]
| |
U tot op Pafos minautaer
Al juichende geleien.
Venus.
Dat benden met kornetten
En heesch klaroengetoet,
Krygstromlen en trompetten,
Met dezen dolk en storremhoet
Het naer Krestone zetten.
Mars.
Wie zou dan veiligh slapen?
Venus.
Waer bleef dan d' Aertssoldaet,
In blinkend stael geschapen?
Mars.
De schoonheit tracht naer pronksieraet.
Venus.
De krygsdeugt naer het wapen.
Mars.
Ai zie de koets eens groenen
Van mirt.
Venus.
En jeugdigh gras.
Mars.
Natuur vlecht zelf festoenen.
Dus zou ze, onttrokt ge u haer, wel rasch
Uw gramme godtheit zoenen.
| |
[pagina 142]
| |
Rust, aertryk, rust in vrede:
Ik gunne u ditmael rust.
Venus.
Dat heil blyv' hier ter stede:
Ik vrees.
Mars.
Welaen, al weêr gekust;
Uw duiven kussen mede.
Minqueekster, myn verlangen.
Venus.
Aldwingende Oorlogsgodt.
Och och! wat komt me prangen?
Op, Mavors, help: wat droever lot?
Helaes! wy zyn gevangen.
Een net bewoelt myn leden:
Mars.
Met diamante draên,
Dat zou ik wel beëeden.
Venus.
Ai, goôn, laet los: noch lacht. wy gaen.
Mars.
Vulkaen, hoe kunt gy smeden!
|
|