Zijnsvariaties, Verbovelden

[p. 58]

[p. 59]

Weerpijn

Overal weer pijn om je heen.

Ontladingen.

De dreiging van een berg omlaag

rommelend niersteen.

Pijnflitsen als gedachtenflitsen,

plus de herhalingen

van nóg dreigender substantieven.

*

En weer is er - even - een totale vervreemding
als die van een totaalwitte zonsverduistering.

Zelfs de dagvleermuizen raken verward
tussen de zichtbare denksporen

de niet ten einde gedachte.

*

Je wilt ergens je hand opleggen,

maar het blijkt

een spookhand die ongewild meespeelt,
als heenstrijkend over een rimpelend voorhoofd.

*

Hier & daar hoopjes tikkende adamsappels,
de lucht erom permanent in suspensie.

Het is als constant emigreren

binnen grensloze ruimtes.

Immigreren? Immigreren in andere ego's?

*

Of heb je liever één enkele dag zonder nacht
als voor den beginne?

Tegentijd zonder tegentaal?