Zijnsvariaties, Verbovelden

[p. 56]

[p. 57]

Zijnsvariaties

En daar begint hij weer te regenen,
van die tien centimeter lange tranen
als in een soort morserealiteit.

*

Pierrot leunend tegen een gebroken manestraal,
wachtend op wat na-ijlt

in een zich ontkrommende tijdruimte,

alles eindeloos met elkaar interfererend.

*

Het is als taalvijlsel dat zich richt
naar overal verspreid liggende monopolen
in een rondtollende binnenstebuitenwereld.

*

En zo wordt het toch weer al huilend

op dissidente schaduwen jagen

in een rasterrealiteit met ál wijdere mazen
om uiteindelijk tevreden in rasterwit op te gaan.