Zijnsvariaties, Verbovelden

[p. 46]

[p. 47]

Natuur als nalatenschap

Zich verteren als een soort korrelige ziel
van tussenmaterie, een die

amper tussen de tanden knarst.

De reëel existerende geest zweeft luchtig
boven de wateren van de Oostvaardersplassen:
die met hun over elkaar heen tuimelende buitenzielen.

Bovengeest die wolkdonker wordend
neerdaalt om het dieper liggende spel mee te spelen.

* *

Natuur als nalatenschap.

Oude natuur als eindspelen.

*

Nestwarmte als restwarmte,

en omgekeerd.

* *

De melancholie van mildere zonsondergangen.