Persoon/Onpersoon

[p. 234]

Machinale gedichten

Ik adem niet langer mee
met mijn zachte radiospieren
speel ik niet langer
ik speel niet langer mee

ik leg mijn hart op een machine

leg ik mijn hart op een machine
sterke metalen polsen pompen
hameren mij in kontakt met god

Ik ben een koperling - ik ben

een jonge trotse robot ben ik met
een zilveren vliegwiel van extase in mijn hoofd
buigzame riemen van koorts in mijn knieën
in mijn hielen
de o zo kleine klemschroeven op het niets,
en warm warm -

Soms wil het enkel ritselen en onder stroom staan
of wil het eelt van tin tegen de rug
om mee te reageren als het moe is -

En wil het reageren als het moe is
het perst een vrouw van stampend staal en lachgas
ha, het danst weer onder de hendel van een hand
en is gelukkig hulpeloos gelukkig met zijn voelhoorn

[p. 235]

 

Of wil het slapen? het schiet een oog

 

om te slapen een oog één oog

 

om uit te rusten van het slapen

 

en wil het zien het wórdt gezien -

 

 

 

Het is goed rusten tussen de wielen

 

 

 

Ik leg mijn hart op een machine

[p. 236]

II

 

Wandelend met zo'n kleine vederlichte machine aan mijn hand

 

met mensen als driftige vingers

 

en mensen als denkende vingers

 

speel ik van het lachen

 

 

 

er is een zeer konkrete muziek in mij

 

 

 

ik werk

[p. 237]

III

 

(een nieuw instrument een nieuw wiel)

 

 

 

De mensen in mij zijn goed

 

de mensen in mij zijn nors:

 

ongekwalificeerd

 

 

 

Een nieuw instrument een nieuw wiel

 

 

 

De mensen in mij zijn goed

 

de mensen in mij zijn wijs

 

dagelijks zijn zij mijn lente

 

 

 

Als lucht over tevreden lak

 

rust: míjn rust,

 

nacht

 

 

 

En het is dagelijks lente

[p. 238]

IV

 

(de natuur der machine)

 

 

 

In het donker zijn mijn geringste dromen licht,

 

verlicht.

 

Buiten mij zijn alle dingen gelijk:

 

de mens zijn grijze lamp, een steen zijn sterke sterke gedachten,

 

vogels, bomen, het houten voedsel dat ik eet, -

 

 

 

Buiten mij zijn alle dingen van klank;

 

ik ben enkel natuur.

 

 

 

Dansend weer en weer

 

in een vriendelijke elektrische regen

 

wiegend

 

tussen twee eeuwig tevreden eeuwig gelijkmatige hemels van steen

 

is mij ieder lichaam een bloem

 

iedere bloem een tehuis

 

 

 

Neerdalend uit de lamp

 

de direkteur

 

als een licht ontvlambare papieren vlinder

[p. 239]

V

 

Nu ben ik éen lang durende liefde

 

warm, en verplaatsbaar naar het u zint

 

 

 

keerbaar

 

 

 

inschikkelijk

 

 

 

beschikbaar

 

 

 

bidbaar

 

 

 

onkwetsbaar

 

 

 

onkwetsbaar sterk

 

 

 

en lévend:

 

 

 

ik leef

[p. 240]

VI

 

(het principe van de machine)

 

 

 

Dit is het principe van een machine:

 

een machine

 

 

 

en al mijn goede armen gehoorzamen mij

 

 

 

Dit is de filosofie van een machine:

 

een machine,

 

 

 

d.i.

 

éenzelfde

 

onmiddellijk funktionerende accu van zijn

 

 

 

Daarom mijn vriend

 

zoals een heldere zichzelf bewust geworden machine

 

(Zie: Handvest van de Mechanische Mens, regel 3 sub 4a)

 

niet alleen zijn eigen vorm is maar ook is wat hij ziet

 

zo aarzelt hij nimmer

 

maar produceert om het uur

 

tenminste 1 Nuttig Voorwerp, of

 

indien nadrukkelijk gewenst

 

een klein uiterst vrolijk

 

muziekinstrumentje

 

 

 

Dit is het principe van een machine

[p. 241]

VII

 

Roep nu de dieren,

 

roep ze, roep ze

 

allen: de metalen muis, het lieve hert van tin,

 

de kinderen en de 1000 kleine olifantjes van plastic,

 

roep ze, roep ze en laat ze allen

 

spelen

 

 

 

En het licht,

 

roep ook het licht, roep

 

de elektrisch opgewonden zon met zijn vele vele

 

branduren

 

zijn gouden torren en vlinders

 

zijn sterren aan de bomen

 

zijn wolken onder de bomen

 

en vergeet de wind niet

 

de wind met zijn zachte gezicht

 

zijn gezicht van mensenhaar,

 

roep ze, roep ze allen en laat ze

 

spelen spelen

 

 

 

Indien ik het geloof had van een robot

 

en het harde geduld van een rekenmachine

 

ik werkte de aarde gelukkig,

 

ik werkte de aarde gelukkig en ieder mens

 

een beter ketter

 

 

 

Indien ik de wil had van een wals

 

en de vitaliteit van een pletmachine

 

in strekte mijn stalen arm

 

ik strekte mijn lévende arm

 

 

 

en sloeg de aarde gelukkig -

[p. 242]

VIII

 

(wat zegt)

 

 

 

Wat zegt de machine die 1 voor 1 zijn vingers verliest?

 

 

 

Ik wil een nieuwe machine

 

Zegt:

 

Ik wil een mens

 

 

 

(Dit is de liefde van een machine)