Persoon/Onpersoon

[p. 178]

Feestdag

Hij weet het wel, voorvoelt
het wel: morgen wordt hij

geboren en nu is het reeds
feest, éen dag te vroeg, éen dag slechts

ben ik te vroeg geboren. Ik schiet dus een vlag;
een blauwe ditmaal, niet een witte, maar een

blauwe, ik vorm mijn eigen hemel.
Het zij toegestaan. Hooguit morgen,

tezamen met die mij het liefste is

tezamen met 311 oogwitte meeuwen
en een etherische wesp als zon,

stoei ik hem in mijn vaandel van vel
luidkeels zijn nieuwe wereld in. - O,

hij weet het wel, voorvoelt het wel,
hij is een klein onhebbelijk wonder

van eens per maan, eens per gratie per
maan; en nu reeds speelt hij Adam, ritselt

van inspiratie. Is een orkest, in mij
een orkest, loopt

voor het orkest uit, sneller zelfs
dan de bomen lopen

loopt hij en

[p. 179]

 

weg -; wel,

 

het is mij vrolijk, het is mij

 

 

 

goed. Met genoegen laat ik mijzelf achter,

 

tussen de bomen, een boom, binnen mij

 

 

 

is niets te verwachten; ik rol in de zon.

 

Ik laat geen enkele projektie achter.

 

 

 

Zelfs geen religieuze projektie laat ik achter.