Persoon/Onpersoon

[p. 148]

De dichter Achterberg

Hij tilde zich hoog boven zichzelf
uit en masseerde de lucht
die opnieuw geest werd,
de geest die opnieuw stof werd,
de stof die een nieuw mens werd.
Minder dan een pink van poëzie
voldeed om de aarde op te lichten
en éen blik in de verte
om een stad te doen oplichten in de verte.

Eens was hij oud als hout.

Nu is hij, weer jong,
een rekenend en denkend paard
dat de berg opdraaft.

1955