Persoon/Onpersoon

[p. 124]

Essay over het onderontwikkelde woord

Drie dichters zeggen dat de wereld leeg is;
de vierde vindt haar leeg.

Drie sperwers denken dat de hemel leeg is;
de vierde ziet een vogel.

Hij eet de vogel.

Opdracht: Verstrek een bizonder voedzame poëzie.

Hoe leefde ik in China, in Ghana, op Antares?
Ik leefde omdat ik leefde ik mens opgebouwd uit kleine

vingerkootjes gewoonte,

en toch, alles wat vloog was vogel alles wat stroomde rivier;

geen bewegend wezen of het trad buiten zijn legende. Ik

was opener dan een oever, roziger dan een legende die in een stromende rivier baadt.

Maar waar de grote overstromingen eindigen
: - liefde, mystiek, plezier in het been spelen van een been -
beginnen de kleine stroomversnellingen: poëzie,

humor, maanziekte, hilariteit.

Dit is een waarheid als een drachtige koe
en ik melk eraan.

Drie dichters zeggen dat de wereld leeg is,
de vierde denkt een robot,

de robot droomt een mens.

[p. 125]

 

Hoe leefde ik dan, ik leefde omdat ik leefde ik mens leefde op ondervoede woorden,

 

leefde ik wel? op ondervoede woorden ja leefde ik, woorden

 

als vroeg oude oorlogsweduwen, vroeg oude kinderen. maar ik wil

 

woorden als gezonde weduwen, een gedicht een gedachte als een bloedsomloop.

 

 

 

Een poëzie als rijst,

 

een poëzie als riet,

 

een poëzie als een vetgemest kalf van Abraham;

 

een poëzie van kokos en afwateringssystemen,

 

een poëzie van geprefabriceerde woningen en vis;

 

een poëzie van woorden die warm gekleed gaan;

 

een poëzie van woorden die geheel ongekleed gaan en die

 

geen kleding nodig hebben;

 

een poëzie van woorden die een dijk dichten, een fort

 

slechten;

 

een poëzie als een volledig gediplomeerd hersenspecialist.

 

 

 

En geen woord terugtrekken voor het gevaar geweken is.