135
De wereld een mislukt boek, een mislukte ontwikkelingsroman? Misschien. Maar misschien ook een waarvan we de zogenaamde schrijf- en stelfouten verkeerd duiden, terwijl we andere fouten niet eens onderkennen. We weten in feite niet of de roman gelukt of mislukt is voor we het einde kennen en dat maakt ons nog onzekerder. Soms denk ik: was hij maar mislukt, totaal en voorgoed, hoewel volledig gelukt nog erger is. Ik leef en de wereld is, dankzij de vele stel- en spelfouten van de evolutie, en ik weet niet eens of ik die wel zou willen missen. Trouwens, hoe kan iemand die zelf een vergissing is daarover gissen. Het is zoiets als alle leugenachtige Kretenzers laten beoordelen door Kretenzers.
*
Tegelijkertijd aan beide zijden van de grens, zowel voor als achter de deur van de taal, de dichtopen deur van literatuur & virtualiteit: dat is het scheppende moment.
*
De gerealiseerde toekomst is altijd de mislukte utopie van het verleden. (Het verleden dat vaak op zijn beurt tot utopie wordt verheven.)
*
Wanneer de mens voorgoed zichzelf zou zijn zou dit zijn einde betekenen.
*
Auteursrechtelijk beschermd