Lady Godiva op scooter

[p. 30]

Begroetingssonnet bij het opstaan

De zon, met één slank wit been uit bed,
slaperig, richt zich op: witte aarde.
Er is niets te boetseren, niets is volmaakter
dan dit: Dag lieve zon van witte aarde.

Slaperig. En er is geen ziekte, geen
toeval, nee, alleen de zee in het behang;
meeuwen van wind en linnen; ik volg
de wind langzaam langzaam met mijn hand.

Aan het einde van je talloze windstreken
is altijd water. Ik draag het water aan:
waterdrager. Ik ben van water verzadigd.

Wij zijn elkanders verschijningsvorm. Maar
niets is te vormen, want niets is volmaakter
dan dit: Dag lieve zon van witte aarde.