Donorwoorden

[p. 82]

Raadselachtig veldwerk

Droge bladeren ritselend

als dorre bijbelbladen.

Gehoorwind als zeewind, van verre aangewaaid.

Zo voelen we ons op aarde thuis als zeelieden
op een land dat alleen maar aan de zee grénst.

Randland.

Eén stap en we lossen op, zeezalig.

Aan het strand een ruw gebeeldhouwde zwerfsteen
als van een nieuwe Neanderthalmens.

Méér, meer

productieve zwerfstenen.

Raadselachtig veldwerk

als menhirs rond een groot wervelend denkbeeld.

Besmettelijke vingerafdrukken.

De wind van de tijd die doelloos cirkelend
om ons heen zweeft,

een ál krachtiger wordende.

Enkele dorrende, verongelijkt wegwandelende bomen.

Wij waaien heen

om elders andere adem te halen.