Er waren dagen dat je een gevoel van halfwaarde had, een gevoel dat niet zozeer jezelf betrof - al werd dat zelf er soms danig door aangetast - als wel dat de wereld in z'n geheel een halfwaardekarakter had: halve hele mensen, halve hele gebouwen en bomen, maar dan wel in die zin dat de andere, onzichtbare helft juist nadrukkelijker aanwezig was: de donkere, de onbekendere helft. Het was een volstrekt irra-
[pagina 53]
[p. 53]
tioneel gevoel: ook hijzelf bestond op zulke momenten uit die onbekende, raadselachtige, donkere materie en dat joeg hem schrik aan: hij in een wereld van tegenmensen, tegendingen, hij de wederhelft en wederstrever van zichzelf.
Auteursrechtelijk beschermd