Binnenstebuitenwereld

[p. 31]

Nocturne

In de avond het zwakke ruisen van de stad
als het suizelen van heel licht hersenbloed.

Ik lig uitgestrekt over de vele daken,
adem duiven,

maanwitte,

deinend in statische golven van heldere slaap.

Een onooglijk grote pupil kijkt naar je

door een

traag wielende iris van verdichte stilte.

Het is als wennen aan de absolute stilte.

En keer op keer blaas je de laatste adem uit.