Binnenstebuitenwereld
(2008)–Sybren Polet–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 25]
| |
De tijd heeft weer de lengte van een lied aant.Homo televisione: niets is wat het niet is.
Je gelooft je ogen.
Louter mededeelzame beelden
buiten het speelveld tredend
waar alles wordt wat het is.
Langzaam in beelden overleven.
En even deelzaam treed je binnen
in een onmetelijk historisch heden
als in een kosmisch spel dat zich ontspint
rond een éénjarig wit kind.
Schrikdraden als herfstdraden in de lucht.
Enkele antizwaartekrachtvogels, lichtvleermuizen.
Hier & daar in de verdunde ether
rondzwevende
flarden van oude emoties en herinnerde mensen.
Er waait een vreemde, onbekende wind
onder een onbekende velare hemel.
En de tijd heeft weer de lengte van een lied,
de natijd van gezongen spiralen.
En even ontstaat een megagevoel
als van langzaam ontdooiende diepvriesgoden.
Het doet ons fluisteren, stamelen, tongtalen, dingtalen.
|
|