Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten

[p. 85]

IX
Taalschappen

[p. 86]

De infantijnen

Het domein ontvouwde zich als een boekrol.
Een ingeschilderde wereldgeest

woei over de rimpelende aarde.

Enkele overgecultiveerde oases

werden weer woest & ledig

in een cultuur die geen culten meer kende.

Hier & daar belten weggeworpen kinderspeelgoed,
kleine humane artefacten,

moegespeelde poppen.

Rotsen als rollende dobbelstenen,

stippelloze.

Kunstbloemen als openbloeiende vergezichten
tussen het vele abracadabrakruid en bomen met paranoten

bijna barstend van de potentialen.

Verderweg en toch nadrukkelijk aanwezig

van die Paaseilandreuzen:

hun als door onzichtbare koorden gemanipuleerde bewegingen;
uit de wijdopen monden hun spreekkoren overal hoorbaar.

Zelfgeaborteerde embryo's, geboren uit witte wieven,
spelen diverse leeftijden,

zich en elkaar imiterend of parodiërend.

*

Maar hij, volgroeid foetus, jaagt op zijn hobbypaard
- snipperstormen en kralenregens trotserend -

luidkeels in

op de aanstormende realiteitsfantomen.