Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten

[p. 77]

Natuurlijk

Het lijkt op lopen door een zandwoestijn
van ooghoekslapertjes

en meedansen

in de derwisjwervelingen van zandheksen.

*

Een drift gevleugelde stenen,

zacht piepende.

*

Er flakkert een oogvogel voorbij,

boven

een oase van waterpalmen en woekerrijk zenuwgroen.

* *

En tevreden opgaan in een roedel

van in het wild uitgezette mensdieren

als nieuwe totemdieren,

elk

met een eigen totemtaal.

*

En meewaaien met de verwilderde winden.

En meedansen.

Het einde dansen of meedansen.