Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten

[p. 26]

Overdosis ozon

Deeldomein gelegen aan de enige rivier
die niet in zee uitstroomt,

alleen in binnenzee.

*

En weer is een onbewaakt ogenblik aan hem ontsnapt.

Boven hem de voorspellende wolkformaties
als een soort oleografie,

nu omgezet

in kneedbaar aandoende rotsformaties
en gemythologiseerd

als - bijvoorbeeld -

stierzoon bevrucht moederkoe.

*

En prompt schieten uit zijn voeten wortelstelsels

die hem aan de aarde klinken -

en zijn houten torso kronkelt

onder een prikkelende wingerd

waaruit als kleurige zuchten

nagelkleine kolibri's vliegen.

Groeistuipen waarmee zijn knauwende knoesten
geen raad weten, zomin als zijn grenen ogen
die weerloos open & dicht gaan,

opendicht... aahh!

Zijn stam een stamboom tussen andere groeisels

die ononderbroken serotoninestuifmeel

de lucht inblazen

tot genezing van

voorheen ongeneeslijke adamieten.

* *

[p. 27]

 

Bevroren bloedsomloop ontdooid.

 

Bruisende dendrietendelta's.

 

De extatische dans van tal-loze 1-dimensionale engelen

 

op de punten van zijn vele pijnboomnaalden.

 

 

 

In zijn witte stamvocht een verhevigde verboïneroes:

 

het verslavende beleven ervan.

 

En oohh die groeiringen

 

als supersnelle jaarringen:

 

jij een & al natuur -

 

en je kruin is dronken van een overdosis ozon.

 

 

 

*

 

 

 

Ver onder hem, aan zijn voet, al dieper onder hem

 

de klaagzangen van lege pyjama's in hun habitat.

 

 

 

* *

 

 

 

En weer is een onbewaakt ogenblik aan hem ontsnapt

 

en hij aan het ogenblik.