Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten

[p. 9]

Breinmuziek aant.

1

Een negatief vermogen tot creatieve onorde.
Indirecties,

die/

De noodzaak van het overbodige

dat zich omzet in /

Ritmisch kloppen met het percuteerhamertje,

opdat /

Taalspel als breinmuziek.

En dan liefst muziek met de goede-foute tonen.

*

Taalruimtemuziek.

2

Het zich langzame vormeren van een nieuw protozelf

uit opkomende inbeeldingen & voorgevoelens,

uitmondend in een vreedzame homeostase.

(Uniostase?)

Van welbehagen op je borst trommelen,
op je ellepijp spelen, je huig doen vibreren,

je tong eulaliën.

*

Dan het al even langzame opspelen van bewustzijn:

ópspelen als vóórspelen.

*

Synfonie van enkel voorspelen.