Het masker van de wereldt afgetrocken
(1935)–Adriaen Poirters–
Auteursrecht onbekend
[pagina 360]
| |
[pagina 361]
| |
DEn Ionghman die hier voor u staet
Die leert ons hoe de wereldt gaet,
En wat sy doet of niet en doet,
Waer op alleen sy rusten moet.
Hy nam dit krucksken in de handt,
En 't vincksken vloogh aen alle kandt,
En nerghens vondet waer het socht
Een plaetsken daer het rusten mocht,
Tot dat het naer het cruysken quam,
Al waer het volle ruste nam.
Wel! is in't cruysken dan de rust?
En is die niet in 's wereldts lust?
De ware rust is verr' van daer,
Dat wierd' ick lestmael eerst ghewaer.
Ick sagh een trots en moedigh Heer,
Die op-gheblasen was van eer.
En had ses peerden in de koets,
En dan 'k en weet niet hoe veel goets,
En Heerlijckheden twee of drij,
En gaf de schoonste Leverij',Ga naar voetnoot1.
En hiel banketten door het jaer,
Al oft een Graef oft Prince waer.
Ick seyd': Die heeft sijn vollen lust;
En noch en had sijn hert gheen rust.
Ick sagh daer eenen aen sijn gelt,
En had den heelen nacht ghetelt,
En telde noch, en had't soo breedt,
En ley de sommen al ghereedt,
En docht hem eenigh geldt te licht,
Dat hongh hy in het gout ghewicht,
En sat en woegh van boven neer,
En potten 't saemen even seer;
En sey soo met een drooghen lach:
Dat is al voor den ouden dach,
Als wy eens worden oudt en koudt,
Dan dient ons wel goedt onderhoudt;
Want wie niet wat in tijdts en spaert,
| |
[pagina 362]
| |
En soo van langher handt vergaert,
Die sal van hongher noch vergaen:
'Tis nu al om het geldt ghedaen.
Daer op soo kusted' hy den sack,
Die vol van Souvereynen stack:
Ick seyd': Die heeft sijn volle lust;
En noch en hadd' sijn hert gheen rust.
Ick sagh hier laetst een Hofsche quant,
Dan met den voghel op de handt,
En met de Wey-tesch aen de sij';
Ga naar voetnoot1. Dan weder in de picquerij';
En ghingh gheduerigh naer den noen,
Den Tour van à la Mode doen,
'Ten waer hy sat in een prieel,
Want buyten hadd' hy sijn Kasteel,
Gheleghen in een groen valley,
Omringhelt met een vette wey,
En boven diën wel beplant
Met schoone dreven t'alle kant.
Ick seyd': Die heeft sijn vollen lust;
En noch en hadd' sijn hert gheen rust.
Soo sagh ick laetstmael in de Maen,
Een vryer aen de venster staen,
Die dickwils sat heel nachten lanck,
Bevrosen op een steene banck,
En knippertande voor de deur.
Daer stont den koelen Serviteur:
En wat hy smeeckte, wat hy riep,
Het licht was uyt, de Ioffer sliep.
En als hy 's morghens haer verweet,
Ga naar voetnoot2. Soo kreegh den Bloedt noch slecht bescheet:
Sy loegher med', dat kreegh hy toe,
Hy stont en sagh k'en weet niet hoe,
En peysde: Wel Ioffrouw Marij'!
Wel wat is dit voor courtoysij'?
Ga naar voetnoot3. En was noch blij toe dat hy sweegh,
Ga naar voetnoot4. Eer dat hy noch wat droogher kreegh.
| |
[pagina 363]
| |
Ick laet u peysen hoe den gast.
Dit boerenwambeys heeft ghepast:
Hy meende dat de soete min
Niet anders hadd' als honigh in.
Soo soeckt een ieder over al,
Waer dat hy sich vermaecken sal,Ga naar voetnoot1.
Maer vinden niet als groot verdriet,
De waere rust en isser niet:
Want eer, en geldt, en vrijerij',
En hebben niet als slavernij',
En stooren dickwils menigh huys.
De seker rust is op het Cruys;
Waer datje vlieght, of niet en vlieght,
Ghy siet hoe dat de wereldt lieght:
Verfoeyt dan allen snooden lust,
En ick belov' u vaste rust.
|
|
