Het masker van de wereldt afgetrocken
(1935)–Adriaen Poirters– Auteursrecht onbekendEen worpje op den hoop toe.BElofte maeckt schult, Philothea: siet, ick voldoe mijn vry-willighe opghenomen verbintenisse van altijdt op de maniere van Seneca aen Lucilius iet aerdighsGa naar voetnoot4. in het leste toe te werpen; al-hoe-wel dit schroomelijck is.Ga naar voetnoot5. | |
[pagina 334]
| |
Ga naar voetnoot1. Den Koningh Iacob Almanzor hadd' door een nederlaegh van Koningh Roderick Spaignien ontweldight, 'tselve in peys ende goede wetten ghestelt, ende sondt jaerlijcks tot meerder versekeringhe derwaerts noch sommige persoonen, daer hy meest op betrouwde. Onder ander wierdt voor eenen Ghesandt af-gheveerdight Abraham Mahama, een wijs ende verstandighGa naar voetnoot2. man, daer sijne Majesteyt in hadd' een groot bevallen. Desen, komende in Spaignien, niet verre van Cadix, vindt in het eensaem bosch een schoon Ioffrouwe, sonder datter gheselschap by was van eenighe Kamenieren: dit docht hem, ghelijck het een ieghelijck soud', niet voorsichtelijck ghedaen te wesen, overmidts hare eerbaerheydt by de moet-willighe ghevaer kost lijden. Hy vraeghde haer dan, hoe sy soo stout derfde zijn, datse in sulck een plaets alleen gingh wandelen. Sy gaf voor andtwoort: Soo langh als onsen machtighen Koningh Almanzor sal leven, soo sal een schoone Joffer alleen door een woestijn moghen trecken, sonder dat haer iemandt sal hinderen. Desen ghesandt verwonderde sich hier over ten hooghsten, ende weder-ghekeert zijnde by den Koningh, vertelde hem alle ghedenckweerdighe saecken die hy in't Rijck ghesien hadde; namentlijck den onverwachten voor-val met dese Joffer. Den Koningh vraeghde hem: Wat hebt ghy haer gheantwoordt? Hy seyd', 'tghene dat ieder een daer op soud' uyt schieten, te weten, dat sy in perijckel langh soud' roepen naer den Koning Almanzor, eer hy haer soud' konnen beschermen. Den Koningh, ghevoelende dese antwoorde in 't diepste sijns ghemoets, doet hem op staende voet wederom ghereet maecken tot de tweede ambassade, ende gheeft hem mede eenen briefGa naar voetnoot3. van Vrias, om in handen van den Vice-roy te leveren: den welcken hy scherpelijck belast den brengher desselfs op d'eyghen plaetse te leyden, ende aen eenenGa naar voetnoot4. scherpen pael te speten, ende dat den Scherp-rechter voor alle de Wereldt soud' uytroepen, dat desen was | |
[pagina 335]
| |
plichtigh van ghequetste Koningh Majesteyt, om dat hy sich verstout hadde met een Ioffer alleen in een bosschagie te spreken, ende door sijn woorden de authoriteyt des Koninghs, daar sy op betrouwde, in twijffel te trecken. Och waeren doen de wildernissen, bosschagien, hegghen ende haeghen soo versekert, dat onse lust-hoven, gloriettekens, ick laet staen onse saletten, die bewaeringhe ende vrydom hadden! 'Tis verre van daer, ende dies-volghens, ghelijck ick seyd', soo is aen Vader ende Moeder de wacht bevolen. Ende noch sal't qualijck ghenoegh gaen, want daer is verraedt van binnen. | |
I.In den Legher van Xerxes, die in 1000000. koppen bestont, en wasser maer eenen die aen den Koningh de waerheydt derfde verklaeren. Philothea seght liever met dien: | |
II.Hoort nu eens, Philothea (sout ghy wel soo vernuftGa naar voetnoot2. gheweest zijn?), op wat maniere de Koninginne SabaGa naar voetnoot3. preuve nam van de wijsheydt van Salomon, naer het segghen van de Rabbinen. Sy nam ses Knechtjens, endeGa naar voetnoot4. ses Dochtertjens, diese kleeden uyt eender-handt, ende versocht van hem of hy die soud' weten te onderkennen. Voorders soo hadse een natuerlijcke bloem ghepluckt ende een van sijde gemaeckt naer het leven, die malkanderen geleecken ghelijck twee druppelen waters, ende stellende die op het eynde van het Koninghlijck | |
[pagina 336]
| |
salet, vraeghden of hy soud' weten te raeden welcke de ghewassen, welcke de ghemaeckte bloem was? Hy liet een bieken vliegen, ende die gongh sitten op de waerachtige bloem. Ende hij dede een silveren becken met water brengen, ende gheboodt de Kinderkens hunne handen daerin te wasschen: ende siet, uyt hetGa naar voetnoot1. plaeyeren in het water, daer d'een grover mede te werck gongh als d'ander, heeft hy weten te onderscheyden d'een van d'ander. Ende den wijsen Salomon, Philothea, die is soo leelijck ghevallen, om dat hy op ons Sinne-beeldt gheen acht en hadd' ghenomen. | |
III.
By de Koninghinne voegh' ick een kloecke Keyserinne, dese
Hadd' vermaeck in dry saecken:
In eenen Legher staende in slagh-oorden,
In eenen Choor vol Musikanten,
In een galghe vol dieven.
Ga naar voetnoot2. Want door het eerste seyde sy, worden de frontieren versekert,
Ende de landts-lieden bewaert;
Door het tweede Godt ghelooft;
Door het derde magh een ieghelijck gherust woonen, slaepen, reysen, koopmanschappen, &c.
| |
IV.Gregoria, Suster van Margareta Austriaca, ligghendeGa naar voetnoot3. op haer sterven, seyde sy: Ick hope dat mijnen Hemelschen Bruydegom my een Edelder Rijck daer boven sal gheven, als my sijn Konincklijcke Majesteyt van Spaignien hier op der aerde vereert sou hebben. Sy seyd'Ga naar voetnoot4. seer wel, Philothea, want daer is het voor goedt in overvloedigheydt van alle Hemelsche goederen ende blij- | |
[pagina 337]
| |
schap, ende hier zijn de Rijcken ghebouwt in valleye der traenen. | |
V.
Steden en Rijcken,
Hebben hun lijcken.Ga naar voetnoot1.
| |
VI.Ick sluyt met een aerdigh ghiftjen, Philothea, wenschende in u de selfste mildtheydt, ende die noch op een verhevender maniere. Als Lodewijck den XI, sijn blijde in-komste dede binnen Doornick, onder menighvuldigheGa naar margenoot+ willekom-teeckenen, quam hem in het ghemoet een Dochtertjen soo rijckelijck gepareert, ende sooGa naar voetnoot2. schoon van aensicht, datse den Koningh niet ghenoegh en kost verwonderen. Dese offerden op aen sijn Majesteyt een gouden Hert, in het welck noch konstigh ghemaeckt was een silvere Lelie; seggende: Het Hert van de Doornicksche Maeght is alleen voor u, Heer Koninck, open. Om iet dierghelijcks aen een sterffelijck Majesteyt te doen, dat en sal u, Philothea, nimmermeer gebeuren. Maer om u hert op te offeren aen den Koningh der Koninghen, dat kan alle daegh gheschieden: dese ambitie oft eer-sucht alleen is geoorloft. Soo dede die trotse Joffrouwe die alle Serviteurs vander handt wees, segghende, datter een Koninghs Sone soud' moeten komen. Dese by gheval in de Kercke haer ooghen slaende op een Crucifix, waerboven stont gheschreven: Iesus van Nazareth, Koninck der Ioden, soo sy het woort Koninck ghewaer wierdt, seyd'-se: Hier is den Serviteur ende Koninck Sone ghevonden. Ende aen die heeft sy uyt een gouden hert van liefde, de silvere Lelie van suyverheyt gheschoncken. Ick bidd' wat ick bidden magh, Philothea, laet hem in u open hofken oock dit blommeken plucken. | |
[pagina 338]
| |
Voor de Rechts-gheleerde.
Sulcken heeft Godts straf te vreesen
Die Weduwen verdruckt en weesen.
Voor de onbedachte.
Eer, gheloof, en oogh,
Ga naar voetnoot1. En lijden gheen schaers.
Voor de ghesworene.
Gheldt, gheweldt, en gunst,
Breeckt recht, reghel en kunst.
Voor de standtvastighe.
Noch om doodt,
Noch om noodt.
Voor u, Philothea.
Lichter is de wereldt noyt te kennen,
Als de wereldt te ontwennen.
Voor de lasteraers.
Die quaet seydt eer hy quaet noch siet,
Ga naar voetnoot2. Al sweegh hij stil, ten schaede niet.
En die soo op een ander spreeckt,
Merckt selden wat hem selfs ghebreeckt.
Daerom en spreeckt van ander niet,
Ga naar voetnoot3. Maer denckt wat u al is gheschiet.
Dit is een profijtighe lesse, Philothea, maer die by weynigh onderhouden wort. Al de Wereldt siet uyt, ende niemandt en siet in. 'Tschijnt als wy in eens anders hofken moghen onkruyt plucken, dat het terstontGa naar voetnoot4. by ons zijn al suyvere beddekens. Maer laet ons een stappeken voort treden, ende een blaeyken keeren. |
|