Logo DBNL
Het masker van de wereldt afgetrocken (1935)

Het masker van de wereldt afgetrocken

(1935)–Adriaen Poirters–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

Toe-maetjen.

ICk sal dees smoockers, en dronckaerts laten varen, Philothea, en liever een uyt-gelesen blommeken voor u gaen plucken, den reuck daer van is goet teghen die hooveerdighe dompen. Ick hebb' ghekent, seght den3. Schrijver, en menighmael te peerde sien passeren eenen+ Jonghman binnen de stadt van Roomen. Maer ghelijck het peerdt hem, soo vervoerden sijn hert oock een stercker passie van liefde, die hy veel minder in toom kost houden. Desen vervolghden een Edel Godtvruchtige dochter, die alsoo schoon was om haer eerbaerheydt, als om haren glans, en wel-ghemaeckte leden. Dit amber

trock dat licht strooy soo tot hem, dat hy daer niet een1. ooghen-blick af en kost ghedueren. Het was nu twee daghen gheleden dat hy-se niet ghesien en hadde ende het dochten hem twee jaeren te wesen. Ergo dan gheen langher uyt-stel konnende verdraghen, soo is hy den derden dagh ghegaen om haer te besoecken. De gheleghentheydt vanden wegh viel soo, dat hy door een kerck moest passeren, ende daer in zijnde, siet hy datmen besigh is met een lijck te begraeven; hy gaeter by uyt2. nieuws-gierigheydt, en hy verstaet dat het effen is de Joffrouwe die hy soo onghelooflijck beminden. Desen onverwachten slagh trof hem soo diep in het hert, dat3. hy verstierf op staende voet, en sijn doodt-verwe sette. Naederhandt tot sy-selven, en t'huys comende sloot hy sich op, en in de eenigheydt gingh hy eens mediteeren op de snelheydt des doodts, op d'onstantvastigheyt van wereldtsche saecken, op de broosheydt van de schoonheydt der vrouwen. Welcke bemerckinghe vergheselschapt met een Goddelijcke straele, sijn hert soo omroerden, ende van het tijdelijck soo af-sneden, dat hy, al wat hy hadd', eer, goedt, wellust, jae sijn eyghen selven heeft verlaten, ende sich in een vande strenghste Ordens begheven. Philothea, soo ghy iemandt te seer bemindt, soo rieckt eens aen dit blommeken dat op twee daghen4. sijn purper roodt veranderden in Feuille-morte van de5. doot, het sal een confortiefken teghen uwe blinde amourettekens wesen.

I.

De Slecke versocht van Iupiter datse in het veranderen van wooninghe haer huysken soude moghen mede draghen, ende Iupiter haer vraghende de reden, gaf sy voor antwoordt: datse niet lanck en begeerden te woonen neffens onbeleefde ghebueren. Philothea, hoeveel

gheluckiger is een Siele die onghestoort woont in eenigheyt, en een lief-hebster is van den Heylighen t'Huys?1.

II.

Dit naest-volghende houde ick bondigh ghesproken te zijn. Eenen knecht woonende by eenen rijcken, maer hou-vast-gierighen Meester, en die den armen noyt bermhertigheydt en dede, desen ghevraeght zijnde van sijnen vriendt, hoe't al in huys ghingh? antwoorde: Och men sieter soo scherp toe, men soud, een naelde in den hooy-tas soecken, daer en gaet niet met allen verloren,+ als alleen mijn meesters siele, Philothea.2.

 
Goedt verloren weynigh verloren:
 
Maer siele verloren al verloren.

III.

Henricus Suso hoorden op eenen tijdt in sijn ghebuerte een droef gheschrey, ende een bitter jammeren: hy gonck derwaerts om te sien wat onghelijck datter mocht gebeurt zijn. Komende in't huys soo vondt hy eene vrouwe groot misbaer maecken om dat sy een naelde had verloren. Eylaes! sey Suso tot sijn selven, hoe waert moghelijck dat aen den mensch kruyskens souwen ghebreken;3. ist dat het verliesen van een naeldeken sulcke overvloedighe traenen can veroorsaecken?

IV.

Philothea laet my hier noch twee rijck-sinnighe spreeck-woorden by voeghen.

 
Wie windt, of vindt
 
Een trouwen vriendt,
 
Die heeft sijn dagh-loon wel verdiendt.

Noyt voghel en vloogh oyt soo hoogh, of hy moest sijnen cost op d'aerde haelen.

Voorwaer het is alsoo.

Waer zijt ghy, op-gheblaesen mensch? die den hemel meynt te draghen, terwijl ghy kruypt langhst der aerde. Leert van de voghels de plaetse van u broetsel en voetsel kennen.


Vorige Volgende